Yeni Asya’nın kuruluş yıl dönümünde, her tarafta şu mevzuları da tartışmalı, müzakere ve mütalâa etmeliyiz:
Bediüzzaman 1890’larda gittiği Van’da gazetelerden, ahval-i âlemini de izlemektedir. İngiliz Avam Kamarasında, Müstemlekat Nazırı Kur’ân-ı Kerîm’i göstererek,
“Bu Kur’ân İslâmların elinde bulundukça, biz onlara hâkim olamayız. Ne yapıp yapmalıyız, bu Kur’ân’ı onların elinden kaldırmalıyız; yahut Müslümanları Kur’ân’dan soğutmalıyız” şeklindeki hitabesini okur.
“Kur’ân’ın sönmez ve söndürülmez manevî bir güneş hükmünde olduğunu, ben dünyaya ispat edeceğim ve göstereceğim!” diyerek çalışmaya başlar.
Günümüzün meselelerine de ışık tutan makaleleri insanlık ve İslâm âlemine nasıl yön vermiştir?
Şubat 1909’da “Ma’rifet ve İttihad-ı Ekrad” adıyla haftalık olarak Türkçe ve Kürtçe gazete çıkarmak için resmen müracaat ettiği dilekçesinde sebebini şöyle açıklar:
“Çıkartılmak istenen gazetenin dilinin Türkçe ve Kürtçe olması adının da; ‘Ma’rifet ve İttihad-ı Ekrad’ (Kürtlerin Birliği ve Bilgilenmeleri)
“Gazetenin mevzuunun; ‘siyaset-i şer’iye ve ulûm ve şu’ûn-ı muhtelifeden’ yani ‘şer’i siyaset ve muhtelif bilim ve işlerden…
’ Yani, çıkarmayı hedeflediği gazetenin neşriyat prensipleri şöyle açılabilir:
Siyaset-i Şer’iye
Ulûm-i muhtelife (Çeşitli ilimler)
Şu’ûn-i muhtelife (Çeşitli işler).
Sosyal problemlerin çözümüne yönelik bir neşriyatFıtrî meyelanları uyandıran bir neşriyat.
İ’la-i Kelimetullahı esas alan bir neşriyat. (http://www.risaleakademi.com/rnam/mektup-hatra-ve-belgeler/362-bediuezzaman-nasl-bir-gazete-istiyordu.)
O böyle bir gazete çıkarmaya teşebbüs eder, fakat hayatın getirdiği şartlar, darbeler, savaşlar buna engel olur.
“Risale-i Nur’un medyadaki dili” olarak ikinci 50. Yıla başlayan Yeni Asya, eğer mümkün olsaydı, daha Üstad hayatta iken çıkmaya başlardı!-ki, O aşamaya, 27 Mayıs sonrasındaki İhlâs, Uhuvvet, Zülfikar öncüleri ve İttihad’ın ardından, ancak 21 Şubat 1970’te gelinebildi ve Yeni Asya o gün doğdu.
1967’lerde, haftalık İttihad Gazetesi yayın hayatına atılır. Karşısında rejim tarafından desteklenen dev ve kökleşmiş kuruluşlar vardır.
1970’lerde, ‘Yeni Asya’ adıyla günlüğe çevrilir. Fakat, sermaye yok, yetişmiş gazeteci eleman yoktur. Buna rağmen bugün, onlarca gazete, yüzlerce dergi ve 500’ü aşkın yayınevinin temelinde, idârî ve yazar kadrosunda Yeni Asya ekolünün harcı büyük.
İnşaallah Yeni Asya, bu teşebbüsünün bir meyvesi olarak yayın hizmetlerini kıyamete kadar devam ettirecektir…