Ters yüz olmuş ya, insanî değerler,
Maddeye dolu, mânâ “Boş!” diyorlar.
Vurulmuş semer, gem, kırbaç, eyerler,
Şol ayak takımına “Baş!” diyorlar.
Süfeha meydana çıkıp yarışmış,
Dost düşman olmuş, hasımlar barışmış,
Terazi bozuk, hesaplar karışmış,
İki kere ikiye “Beş!” diyorlar.
Zekâvet betra, tatilde akıl,
Bırakmıyor iktidar mangalda kül,
Tembelce oturmak olmuş tevekkül!
Dağcılar “Sarp dağı sen aş!” diyorlar.
“35 felse satanlar” dâvâyı,
Muhtaca sunarlar hava-cıvayı!
Götürenler hamuduyla deveyi,
“Yeter size yarım tas aş!” diyorlar.
Teselli veriyor fakir çokluğuna,
Yanarken ücretle, insaf yokluğuna,
“Durmadan çalış boğaz tokluğuna!”
Ölesiye uğraşa, “İş!” diyorlar.
Sapmış ulvî duygular, tutulmuş us,
Almaz ar, ahlâk, sadâkati kamus,
“Neymiş!” derler “Edep, iffet, namus!”
“Makbuldür sadâkatsiz eş!” diyorlar.
Hukuk üstünlüğü yok, adâlet yok,
Serserilik, zorbalık, betalet çok,
Sokaklarda hayvanat, murdar et çok,
Zalimlere “dost, arkadaş!” diyorlar.
Yöneticiler mahir hırsız olmuş,
Bazısı yolsuz, yüzsüz, arsız olmuş,
Suratta meymenet yok, nursuz olmuş,
Haram nemalara “Çok hoş!” diyorlar.
Giymiş adalet külâhını zalim!
Şapkayı geçirmiş kafaya âlim,
Zilletle yerlerde sürünür ilim!
Uzman, usta, kalfaya “Kuş!” diyorlar.
Başörtü serbest, başörtülü hapis,
Bu ne münafıkane bir iş-i pis,
Taptıkları para, öküz-ü Apis,
Masumlara “terörist, keş!” diyorlar.
Bu, “28 Şubat” iktidarı,
Vatandaş kalmış bir kemik, bir deri,
Söylesem yok ki, “insaf edin bari!”
“Bizde vicdan, iz’an mafiş” diyorlar.
Gelir insanoğlu tekâmül için,
Zengin olur Kore, köşe döner Çin,
Mü’min gaflette, ağlar için için!
Sonu “hayırlı işe yaş!” diyorlar.
“Ne okuyorsun, terk et imanı!”
“Şimdi gez, eğlen, oyna tam zamanı,
“Dans et, çığır şarkı, türkü ve mani!”
“Tufan, sel, yangında da coş!” diyorlar.
Mü’minleri kardeş eyledi Hüda,
Kabul etmeyeni eyledi cüda,
Fitne-fesatçıyı eyledi âdi,
“Kardeşin karnını git, deş!” diyorlar.
Kalkınır ülke hak, hürriyet ile,
Helâl sütü emmiş zürriyet ile,
Karz-ı hasen ile, ariyet ile,
Yeis ekenler buna “Düş!” diyorlar.
Gitmiş onlar için dünyanın tadı,
Sevgi, saygının unutulmuş adı,
Zulm cübbesi giymiş asrî kadı,
Göz çıkaranlar “Yaptık kaş!” diyorlar.
Gece son buluyor, nehar geliyor,
Kar-bora, kış bitti, bahar geliyor,
Soğuk bitti, meşhur hür, har geliyor,
Cennet-âsâ bahara “Kış” diyorlar!
Müjdeler olsun tüm istikbâl bizim,
Süvari bizim, at bizim, nal bizim,
Yol, arı, petek bizim, bal bizim,
Nura gark olmuş afâk, “Loş!” diyorlar.
Kim ne derse desin, güneş doğacak,
Hak üstün gelip batılı boğacak,
Süfyanlar Mehdiye boyun eğecek,
Sırtı yere vurmaya “Tuş” diyorlar.