Cevabını bu zamanın en büyük müçtehidi ve müceddidi Bediüzzaman’dan alalım: 

“Büyük bir çeşme var; şimdiye kadar suiistimal ile şuristana (çöle) dağılıp bazı aceze ve seeleye (düşkünlere ve dilencilere) neşvünema verdi. Bu çeşmeye güzel bir mecra yapınız; mesai-yi şer’iye ile şu havuza dökünüz, sonra da bostan-ı kemalâtınıza su veriniz. Bu hiç bitmez ve tükenmez bir menbadır.” (Kaynaktır) Bu ifadeler üzerine gelen sual: 

“Nedir o çeşme?” 

Cevap: Zekât. (Bediüzzaman, ESDE, Yeni Asya Neşriyat, s. 272) 

Demek ki, zekâtın rast gele değil, zamanın şartlarına uygun ve en verimli şekilde değerlendirileceği adreslere, müesseselere gönderilmesini istiyor. Bu adresin ismini de vererek Medresetüzzehra projesi olarak ifade ediyor. Bu projenin gelir kaynakları ile ilgili soruya verdiği cevapta zekâtı da zikrediyor: 

“Zekâttır. Zira biz hem Hanefî, hem Şafiîyiz. Bir zamandan sonra o Medresetüzzehra, İslâmiyete ve insaniyete göstereceği hizmetle, şüphesiz bir kısım zekâtı kendine münhasır edecektir. Bahusus, zekâtın zekâtı da olsa kâfidir.” (Bediüzzaman, ESDE, Yeni Asya Neşriyat, Aralık 2017, s. 293) 

Bu ifadeler, sık sık sorulan, “Müesseselere zekât verilir mi?” sualine bizzat Üstadın verdiği bir cevaptır. Daha doğrusu zekât hakkındaki içtihadlarından birisidir. 

Şu halde, başta gazete olmak üzere hizmetlere zekât verilir. Ve Medresetüzzehra gibi bir projeye zekâtların tamamı verilse yine yeridir. O zaman şu sual ortaya çıkıyor: Medresetüzzehra nedir? 

Üstadın hayatının en mühim gayelerinden biri olan bu proje ne yazık ki maddeten tesis edilemedi, ama her yerdeki şubeleriyle manen aktif durumda. Ve şu aşamada öncelik, manevî Medresetüzzehra’nın ihtiyaçlarını karşılamak olmalı. Zekâtlar, buraya akmalı. 

Evet, manevî Medresetüzzehra deyince, Nur hizmetinin bütün şubeleri, talebeleri ve neşriyat hizmetleri, bu kapsama girer.

Zekâtlarımız şuristana değil, Medresetü’z-Zehra üniversitesi yayın organı Yeni Asya’ya (araştırma ve hizmet merkezlerine) verilebilir.