En yakın arkadaşlar olarak atışıp tutuşuyoruz. Merak etmeyin; halk hakemdir. Biz boş yere nefes tüketiyoruz. Bak; Ankara, İstanbul gibi kocaman şehirler iyi bir istatistik, anket… İstanbul iki sefer imtihana girdi. Halk ikincisinde -dersini gece gündüz çalışmış ki- bir milyona yakın farkla demokrasiyi taçlandırdı. 

Halka güvenin. Gel, deyince gelin; git, deyince de şapkanızı alın gidin. Halk mızıkçı çocukları sevmez. Kes sesini, der. 

Şu sandık var ya çok sırlı bir hazine… Halka rağmen kim iş yapmaya kalkarsa sonu hezimet… Bir daha koltuk yüzü görmez onlar. Oyunların da çevrilen dolapların da vergilerinin nereye gittiğinin de herkes farkında… 

Demirel’i dernekler, sendikalar, öğrenciler, rektörler, sektörler öyle bir terletirdi ki… Yine de hatırı sayılır sayıda, o öz sermaye ile, irili ufaklı barajlar, köprüler, yollar, fabrikalar yapıldı. Koalisyon ve saire hepsi on yıl var yok koltukta oturduğu.

Gıda ithalatı sıfırdı. Şimdi? Fasulye de ithal, saman da… 

Adam İslamköy’deki müzesine karikatürlerini koydurmuş. Herkes istediği gibi çizmiş, yazmış; “ileri” bile gitmişler.

Üniversite öğrencileri her türlü soruyu soruyor ve o esprili üslubuyla cevaplıyordu. O fıkraları nerden bulurdu! Saatlerce konuşsun; dinle! Kâğıttan okumak mı; o da ne! O kâğıttan kaplanların işi… 

Ben adamın evini gördüm. Abi, her yer kitap… Kitaplı adamı o yüzden yenemediler de defalarca silah zoruyla indirdiler. Kendi yaptığı köprünün açılışına bile davet etmediler. O, o köprüden bir sefer para alıyordu; başkaları bunu ikiye katladı. 

Her şey bir kenara da adamda şakır şakır Türkçe vardı. O kelimeleri yan yana getirmenin altında mutlaka uykusuz geceler yatıyordu. Hey gidi günler hey! 

Oy verdiğin kişinin hapse atılması yani düşüncenin müstebitlerce çiğnenmesi öyle yenilir yutulur şey değil amma çok mücadele verdik ve kazandık. İşte yakam; devletin kör kuruşunun hesabını vermezsem namerdim, derdi. 

İnsanlık tarihi böyle böyle şekilleniyor, demek! Daha kolay yolu yok mu acep insanlığın rahat nefes alması için! 

Var, var; kimse insanca yaşamak kapısını kimselerin kapatmasına izin vermeyecek. 

Hür doğan insanın hür yaşamak gibi, ana sütü gibi helal hakları var.

Önce “Yasaksız Türkiye” dedi; sonra “Konuşan Türkiye…” Yollar yürümekle aşınmaz, diyerek hürriyetin kapılarını açanların yanında durdu. Gökyüzünü yasak etmedi. 

Gürbüz Azak, Menderes’e kadar halka gülen lider yok, der. O, yüzü Anadolu toprağı gibi esmerleşmiş, çatlamış, kırışmış insanımızı bu güleç adam güldürdü. Sonra halk bu işi Isparta gülüyle sürdürdü. Öyle ya idareciler halkın hizmetçisi olduğuna göre; beşaşet eksik olmayacak yüzlerinde, gözlerinde.

İnsanın insanca yaşamak gibi bir hakkı var ve bu hak ne devredilir ne gasbedilir.

Enteresandır ki gitti doğduğu yerde yatıyor. Bana burada verdiğiniz sıkıntı yeter; bari mahşer gününü köyümde bekleyeyim, der gibi.

*

KAN VE GÜL 

Ağaçların, kuşların öcü korkunç…

Bak; ödümüz, canımız koptu.

Şehirler beton beton büyüdü.

Ağaçlar küçüldü, yok oldu.

Kuşlar nerde, kuşlar?

Betonun hikâyesi bitti!

Bitti değil mi, bitti!

Bana, bitti desin, birisi.

Ağaçlara hürriyet; betona ölüm!

Kan ve Gül ortasındayız.

Birini seç haydi!

Hayatı ya da ölümü…