Oysa Nur’un bir de, Bediüzzaman Said Nursî’nin “ahiret hemşerilerim” dediği kahraman anneleri ve kızları var.

Emirdağ Lâhikası’nda: “Nur’da şefkat esas olmasından hanımlar o cihetle ileridir. Ve Nurlar’a ciddî yapışıyorlar. Ben kardeşlerim dediğim zaman hanım hemşirelerimi kardeşler içinde kast ederim. Bütün mektuplarımda onlar da muhataplarımdır.” Buyuruyor.

O Nurlu kahramanlar ömürlerini sonuna kadar İslâma hizmete adayan ve Üstadın o sürgün dönemlerinde bile büyük cesaret örneği gösterip ihlâslı bir şekilde bu hizmete nail olmuşlardır. Cesaret örneği gösterdikleri için her biri rol bir kadın modeli olmuşlardır. Kimi oğlu Nurcu diye ihbar edilmiş, kimi öksüz ve yetim olarak Bediüzzaman Hazretleri’ne hizmet etmişlerdir.

Fitnat Güngör Anne, Şükran Çalışkan Anne, Ulviye Anne, Zehra Anne ve daha nice örnek hanımlar…

Bediüzzaman Said Nursî Isparta’ya sürgün olarak gittiği zaman ne Said Nursî’ye ve ne de talebelerine korkudan kimse evlerini kiralamıyorlardı. Fitnat Güngör bir hafta önce rüyasında Peygamberimizin (asm) yattığı yeri görür. Rüyanın etkisinde kalıp hiç düşünmeden evini Üstad’a verir. Günümüzde de o ev müze gibi ziyaret ediliyor. Kapı zilinde de Bediüzzaman Said Nursî yazılı. Üstad’a ve Risale-i Nurlar’a ihlâsla hizmette bulunur. Nurculuk propagandası yaptığı gerekçesiyle oğlu tarafından ihbar edilir. Ve müdafaaları sonucunda da beraat edilir.

Kastamonu Lâhikası’nda ismi yer alan insanların Said Nursî’nin yanında bulunmaktan çekindiği bir dönemde, Risale-i Nurlar’ı büyük bir şevkle yazmış ve Said Nursî Hazretleri’nin talebem lütfuna mazhar olmuş ender hanımlardan biri de Saniye Hanım. Doksan yaşında vefat eden Saniye Hanım’ı Üstad Bediüzzaman Hazretleri Lâhika mektuplarında “Risale-i Nur’a erkeklerden ziyade fedakârane yapışan hanımlardan” bir tanesi olarak nitelendirir. En zor zamanlarda bile Risale-i Nurlar’ı okuyup Kur’ân hattı ile Risaleleri çoğaltmıştır.

Said Nursî Hazretleri’nin baş kâtibi olan Şamlı Hafız Tevfik Abimiz devamlı Üstadın yanında olup Risaleleri yazması gerekiyordu. Mübarek hanımı “sen yeter ki Said Nursî Hazretleri’nin yanında bulun, Risaleleri yazmada yardımcı ol, Üstada hizmette bulun, ben senin yerine odun toplarım, en ağır işleri bile yaparım” dediği merhume şefkatli Zehra Hanımefendi. Bediüzzaman Said Nursî Hazretleri Eskişehir hapsinden çıkıp Kastamonu’ya sürgün edilir. Zehra Hanımın vefat ettiğini duyunca onu ihlâslı hizmetlerinden dolayı anar ve Risale-i Nur’un vefat etmiş has talebeleri içinde duâlarında şerik eder.

“Şükran benim kerimemdir” dediği Şükran Çalışkan Anne, “Risale-i Nurlar’ın içi güzel olduğu gibi dışı da güzel olsun” diye gelinlik çeyiziyle Risale-i Nurlar’ı ciltleyen Ulviye Anne… “Kastamonu’da iken nasıl her gün duâlarımda ve manevî kazançlarımda Nur’un has şakirtlerinden Asiye, Ulviye, Lütfiyeler, Zehralar, Şerifeler, Hacerler, Necmiyeler, Nimetler, Aliyeler, hissedar olmak için manen yanımda bulunuyordular aynen şimdide öyledirler.” Emirdağ Lâhikası

Allah’u Teâlâ başta Üstadımızdan ve ağabeylerimizden, hanım talebelerinden ebediyen razı olsun.