Üstad Hazretleri Emirdağ Lâhikası’nda Rüştü’ye yazdığı bir mektubunnda onun gördüğü bir rüyanın tabirini yaptıktan sonra şöyle bir tavsiyede bulunuyor: “Vazifemiz, ihlâs ile ve sebat ve tesanüdle ve mümkün olduğu kadar ihtiyatla, ‘sırren tenevveret’ irşad-ı Aleviyi fiilen tasdik etmek, ona göre hareket etmektir. Yoksa, muarızlara mukabele etmek ve onların hücumundan telâş etmek değil.”1
“Fakat ihtiyat her vakit iyidir. Sırren tenevveret düsturu devam ediyor. Ta bunun gibi birkaç mecmua çıkıncaya kadar temkinli ve ihtiyatlı bulunmak lüzumu var.”2
“Madem Isparta manevâ bir Medresetüz-Zehradır ve madem o mübarek dershanedeki hükümeti şimdiye kadar mümkün olduğu kadar müsaadekârane davranıyor ve başta Emniyet Müdürü olarak takdirkârane Risale-i Nur’a bakıyorlar. Biz, oradaki hükümete karşı dost nazarıyla bakıyoruz; ne yaparlarsa gücenmeyiniz ve gücenmeyeceğiz. Hem şimdiye kadar onların bize karşı az tazyikleri neticesinde ehemmiyetli hayırlar olmuş. Şimdi bir maslahat için bütün bütün serbest olarak her tarafa neşretmek, belki “sırran tenevveret” sırrına münafi olduğundan, bir derece ihtiyat tavsiyelerinde bir hayır var.”3
“Her vakit ihtiyat, ihlâs, tesanüd, sebat, sarsılmamak ve vazifemizi yapmak ve vazife-i İlâhiyeye karışmamak düsturuna göre hareket etmek ve telâş ve meyus olmamak lâzım ve elzemdir.”4
“Şimdi ehl-i imanın, hususan ehl-i tarikatın ve bilhassa şahsıma ait tenkitlerini bir nevi nasihat ve bir nevi iltifat telâkki ederim. Onlara hakkımı helâl ediyorum. Şimdi ehl-i ilhadın bize dehşetli zararlarına karşı, kardeşlerimiz olan ehl-i imanın gayet hafif, şahsıma karşı tenkitlerini bir nevi ikaz ve bizi ihtiyata sevk için bir dostluk telâkki ediyorum.”5
Üstad Hazretleri Emirdağ Lâhikası’ndaki bir mektubunda Tarsus, İstanbul ve Emirdağ’ında kendisini hiddete getirecek bazı olaylar çıkarmak istediklerini, ama başarılı olamadıklarını ve ihtiyat tavsiyesi: “Demek, inayet-i İlâhiye daima bizi himaye ediyor, elhamdü lillâh. Bu gibi şeyleri merak etmeyiniz. Yalnız ihtiyat her vakit iyidir.”6
Kastamonu Lâhikası’nda ihtiyatın önemini bir mektubda şöyle açıklıyor: “Hergün hatırımda bulunan Rüştü, Refet, Süleyman, B. M. ve H. K. ve Abdullah ve sair isimlerini beyan etmediğim kıymettar kardeşlerimle hususî konuşmadığımdan gücenmesinler. Çünkü hizmetinizin azameti ve ehemmiyeti ve muârızların kuvveti ve şeytaneti nispetinde ihtiyata ve dikkate mecburuz.”7
“Kardeşlerim, çok ihtiyat ediniz, münafıklar çoktur. Mümkün oldukça Risalelerin buradan irsal edildiğini söylemeyiniz; ta Risale-i Nur hizmetine zarar gelmesin.”8
“Hazret-i Ali (ra) iki defa [Nurun lambası bir sır olarak yandırılır] sırrıyla, perde altında gizli parlamasına işareti bizi ihtiyata sevk ve emreder.”9
Kastamonu Lâhikası’ndaki bir mektubda Üstad Hazretleri Sabri ile Hüsrev’in aralarındaki muhabereden bahisle ihtiyatı tavsiyesi: “Hadsiz şükür ve hamdü sena olsun ki, Risaletü’n-Nur gittikçe parlak, harikane fütuhat-ı imaniye yapar. Kendi kendine, inşaallah her görenin kalbinde yerleşir, muannidleri susturur. Bir hıfz-ı gaybî altında düşmanları şaşırtmış kör gözleri onu görmüyor. İzini bulamadığı halde, parlak faaliyetini müşahede ediyorlar. Bu vakit pek ziyade ihtiyat lâzım.”10
Dipnotlar:
1- Bediüzzaman Said Nursî, Emirdağ Lâhikası, s. 185.
2- A.g.e. s. 181.
3- A.g.e. s. 219.
4- A.g.e. s. 230.
5- A.g.e. s. 262.
6- A.g.e. s. 288.
7- A.g.e. s. 303.
8- A.g.e. s. 8.
9- A.g.e. s. 11.
10-A.g.e. s. 13.