Ekonominin çöktüğü, eğitimden sağlığa her alanda fiyaskoların yaşandığı, ülkenin yolsuzluklara, rüşvete, ihaleye fesat karıştırmaya, kayırmacılığa, partizanlığa battığ u dönüşlü fiyaskolarla muallel sistemin çürüyüşü ve akıbeti ortada. 

Haksızlığa, zulme varan, adâlet ve insaftan yoksun ideolojik körlükle siyasi ihtirasın zirve yaptığı, zehirli nefret dilli “anûdane particilik” ve “garazkârâne tarafgirlik”li kutuplaştırmayla, “şeytanı melek, meleği şeytan” gösteren “menfaat üzerine dönen canavar siyaset”in dini siyasete âletle hoyratça istismarı ile milletin bütünlüğünü tahrip eden bir fitne vartasına düşülmüş.

Demokrasilerin temel vasfı olan “kuvvetler ayrılığı”nın yerine “kuvvetler birliği”ni ikameyle yürütmenin yanısıra “millet egemenliğinin kayıtsız - şartsız temsilcisi” Meclis’in bütçe ve kanun yapma yetkisinin gasbedildiği, denetim mekanizmasının ortadan kaldırıldığı, yargının bütünüyle “partili cumhurbaşkanı”na bağlandığı “ucûbe sistem”in tahribatı ülkeyi çözümsüzlüğe sürüklemiş.  

 “MİLLETİN HAKK-I HÂKİMİYETİNİ MECLİS İSTİMAL EDER”

 “Cumhurbaşkanlığı hükûmet sistemi” perdesinde apar topar dayatılan “Türk tipi sistem”de OHAL KHK’ları gibi “kararnâmeler”le yürütmenin yanısıra yasama da partili cumhurbaşkanına bırakılmış.

Oysa daha I. Meşrûtiyet’in ilânıyla -1876 tarihli- Kanun-u Esâsi’de “yasama kuvveti Meclis-i Umumîdedir” denilerek “kanun teklif hakkı” Meclis-i Mebusan’a verilmiş. 23 Temmuz 1908’de ilân edilen II. Meşrûtiyet döneminde 8 Ağustos 1909 tarihli Kanun-u Esâsi’de “Yasama ve yürütme kuvveti Meclis’tedir; Meclis, milletin yegâne ve hakîkî mümessili olup millet nâmına hakk-ı hâkimiyeti (egemenlik hakkını) istimâl eder (kullanır)” hükmüyle Meclisin hâkimiyeti esas alınmış.

Keza “Teşrî salâhiyeti (yasama/kanun koyma) ve icrâ kuvveti Büyük Millet Meclisi’nde temerküz eder. Meclis, teşrî salâhiyetini bizzat istimal eder (kullanır); kendi tarafından müntehâb (seçilen) reis-i cumhur ile icrâ vekilleri heyetini (bakanlar kurulunu) her vakit murâkabe (denetler) ve ıskat eder (düşürür)” ifâdesiyle; “kanun teklif hakkı”yla “suâl ve istizâh (izâh isteme) ve tahkikatın Meclis’in cümle-i salâhiyetinden olduğu” kaydıyla Meclis’in hükümeti denetleme yetkisi tahkim edilmiş. 

MECLİS HÂKİM, HÜKÜMET HİZMETKÂR

Geçen asrın başlarından hayatının sonuna kadar bütün eserlerinde, gazetelere yazdığı makalelerde, hitâbelerinde, müdafaalarında, mektuplarında meşvereti, millet hâkimiyetiyle Meclis sistemini esas alan ve “tek şahıs yönetimi”nin suiistimalâta gayet müsâit bir zemin, zulmün temeli, insâniyetin mâhisi (yok edicisi) rey-i vâhid olduğu”nu belirten çağımızın Kur’ân müfessiri Bediüzzaman’ın temel târifleriyle çare, “hâkimiyet-i milletin, yani efkâr-ı âmmenin (kamuoyunun) misâl-i mücessemi (cisimleşmiş hali) olan Meclis-i Mebusân’ın hâkim, Meclis’in içinden çıkan hükûmetin hâdim ve hizmetkâr olduğu”, meşveretin ve hukukun üstünlüğünün hükümferma olduğu demokratik hürriyetçi “Meclis sistemi”ndedir. (Divân-ı Harb-i Örfi, 21-25; Münâzarât, 41-42)

Bu açıdan “millet ittifakı”yla “altılı masa”nın eksenini oluşturduğu demokratik muhalefetin, Türkiye’nin birinci meselesi haline gelen “parlamenter sistem”i ihya etme kararlılığı büyük önem taşıyor.