Bu kapsamda çıkarılan “birinci yargı paketi” Resmi Gazete’de yayımlanarak yürürlüğe girerken, beklentiler sözü edilen “ikinci yargı paketi”ne çevrildi. 

İktidar partisi sözcüsünün “AB kriterlerini de göz önüne alan, bu konudaki taahhütlerimizi de yerine getiren bir içeriğe ve kapsama sahiptir” iddiasının aksine “birinci yargı paketi”, başta AB’nin uzun süredir düzeltilmesini istediği Terörle Mücadele Yasasının “propaganda” başlıklı 7. maddesine “haber ve eleştirinin suç oluşturmadığı” eklenirken, “düşünce ve ifâde özgürlüğü”ne beynelmilel kurallarla belirlenen temel kriterler getirilmeyip “neyin haber, neyin eleştiri olduğu”nun takdirinin yargıçlara bırakılmasında olduğu gibi, iktidarın söz verdiği bir yığın noksanlıkla ve kırılganlıkla yetersiz kaldı. 

Hukukçular, haberciliği ve gazeteciliği koruyacak, habere ve gazeteciliğe haksız yere dâvâ açılmasını engelleyici bir hükmün getirilmediğini, TCK’nın 301. maddesindeki “eleştiri amacıyla yapılan düşünceyi açıklama suç teşkil etmez” ibâresine rağmen fikirlerin açıklanmasının cezâlandırılmasının önünün alınamadığını belirtiyorlar. 

“İNFAZ İNDİRİMİ”YLE YETİNİLİYOR!

Bunun yanısıra, cezâlarını çeken, tâkipsizlik kararı alan, beraat eden ve haklarında soruşturma ve dava açılmayan KHK’lıların pasaportlarının Emniyet’in takdirine bırakılmasında olduğu gibi temel hakların iâdesinin önüne yine bir yığın bariyerler konuluyor. 

Ardından kamuoyunda oluşan beklentiyle, “ilk paket”in hemen ardından çıkarılacağı deklâre edilen, ancak sürekli ertelenen “ikinci yargı paketi”nin çıkarılması bekleniyor.  

İktidar mahfillerince, uzun süredir kamuoyunda tartışılan “infaz indirimi” düzenlemesinin öncelikli olacağı; hâlâ Meclis’te bekleyen “şartlı ceza indirimi” teklifinin infaz indirimi ve denetimli serbestlik koşullarında kalıcı yasal düzenleme içerdiği belirtiliyor.

Saray’a sunulan, Kasım’da Meclis’e getirilip en geç yılbaşından önce Meclis’ten geçirileceği söylenen taslak infaz metniyle, 280 bin hükümlü ve tutukluyla dolup taşan hapishânelerin boşaltılması için infaz süresinin suçun şekline göre kısalacağı, infazın cezânın yarısı olacağı şekilde bir düzenleme yapılacağı kaydediliyor.

Ne var ki bu “ikinci paket”te de Yargıtay’ın ve Anayasa Mahkemesi’nin OHAL uygulamaları ve KHK’ları ile sorgusuz, sualsiz, yargısız infazla dayatılan haksızlık ve hukuksuzluklara son verilip telâfisine dair kararlarına rağmen, AYM ve AİHM önünde hak aramalarına OHAL Komisyonuyla “bariyer” ve “takoz” konuluyor. 

OHAL’ın kalkmasıyla uygulamalarının sona ermesi gereken ve hiçbir yargı denetimine tabi olmayan OHAL KHK’larının üç yıl daha yürürlüğünün dayatılarak sürdürülmesiyle, âileleriyle birlikte milyonların mağduriyetlerin giderilmesine yanaşılmıyor. 

“SÛRETEN ADÂLET İÇİNDE…”

Özetle ayyuka çıkan OHAL ve KHK haksızlıklarının doğrudan kaldırılması yerine yine “infaz indirimi” benzeri garabetlerle haksızlık ve hukuksuzluklar sürdürülüyor.

Oysa öncelikle vahim hak ihlâllerine sebebiyet veren ve Anayasaya göre OHAL’in kalkmasıyla sona ermesi gereken OHAL uygulamalarının devre dışı kalıp derhal yargıya açılması gerekiyor. 

Dünyanın hiçbir demokratik ülkesinde ve hukukta itibar edilmeyen sahte ihbarlarla, “istihbarat jurnalleri”yle yapılan KHK ihrâçları “fâciası”na son verilmesi; “suçu ispatlanıncaya kadar herkesin mâsum ve suçsuz olduğu” ve “suçun şahsiliği” ilkelerini esas alan hukukun temel kuralının işlemesi, yargısız infazla “terör örgütü üyesi” yaftası ve iftirasıyla hayat hakkına saldırıya dönüşen adâletsizliklerin ortadan kaldırılması icâb ediyor. 

Aksi halde her defasında “dağ fare doğurdu” dedirten ve göz boyamadan öteye geçmeyen yarım yamalak “paketler”,  “yargı reformu” olmaz; “sûreten adâlet içinde müthiş günâhlar”ın işlenmesine devam edilir ve  “adalet nâmına -dayatılan- pek çok zulmün” önü alınamaz. (Tarihçe-i Hayat, 402, 487)

Bari “ikinci yargı paketi”yle haksızlık, hukuksuzluk ve mağduriyetler giderilsin; taahhüd edilen ifâde özgürlüğü, savunma hakkı, adâlete erişim, adalet sisteminin genel işleyişiyle ilgili şeffaf ve kapsayıcı bir yaklaşım ortaya konulsun…