Çöküşteki ekonominin düzeltilmesi, demokrasi ve hukukun üstünlüğünün sağlanması yerine, her gün patlatılan yeni bir olay üzerinden nevzuhur tartışmalar tetiklenip alevlendirilerek kamuoyu manipüle edilmek isteniyor. 

Ve “cumhur ittifakı”ndaki çatlakların artması karşısında muhalefete saldırılıyor. Çatlakların başında Bahçeli’nin binbir tahkirle ileri sürdüğü “HDP’nin kapatılması” geliyor. Ne var ki iktidar ortakları HDP’nin kapatılması üzerinde mutâbık değiller.

Belli ki tekrarlanan İstanbul seçimleri öncesinde olduğu gibi, İmralı’daki terörist başının “AKP adayının desteklenmesi mektubu”nun devlet ajansınca servis edilmesinden ve kardeşinin aynı yöndeki “mesajı”nın devlet televizyonunda yayınlanmasından bir sonuç çıkmaması, iktidar partisini bu konuda tereddüde sevk etmiş. Bu yüzden Bahçeli’nin onca “kapatma çağrıları”na rağmen, Genel Başkanvekili ve sözcülerinin açıklamalarıyla iktidar partisi sürekli ayak sürüyor. 

MANİPÜLASYONLAR MÂKES BULMAYINCA…

Vakıa şu ku parti kapatmanın kamuoyu vicdanında mâkes bulmadığı, kapatılan partilerin yerine kurulan yeni partilerin daha da güçlenip oylarını arttırdığı ve bu partiye oy vermiş altı buçuk milyon seçmenin yüzde 98’inin yeniden “millet ittifakı”na gideceği biliniyor. 

Bu telâşladır ki “demokrasi ittifakı”na dönüşen “millet ittifakı”nın gittikçe güçlenmesinden rahatsız olan “cumhur ittifakı” ortakları, İnce ve Sarıgül gibi ana muhalefet partisinden koparak partileşmeye çalışanların “yandaş medya”nın bütün pohpohlama ve parlatmalarına rağmen pek varlık gösterememeleri karşısında yeni siyasi tezgâhlara tevessül ediyor.

Bu kez “millet ittifakı” partilerini “cumhur ittifakı”nın yanına çekmeye, çekemezse birbirine düşürmeye, zaafa uğratmaya uğraşıyor. Bu hedefle siyasi iktidar, gündemi provoke eden politik tahriklerin, psikolojik baskının peşinde.

Yine bu maksatla “cumhur ittifakı”na yanaşmayan partilerin içini karıştırmaya yelteniliyor. Parti yönetimleri yerine, parti içi muhaliflere ya da itirazı olanlara el atılarak “iktidara ilişik medya”nın da asparagaslarıyla her türlü çarpıtma yapılıyor. 

En son Demokrat Parti’nin “millet ittifakı’ndan ayrıldığı” uydurmasının en üst düzeyde açıkça yalanlanmasının ardından Saadet Partisi’nin kurumsal yapısına karşı, daha AKP iktidarının ilk aylarında (17 Mayıs 2003) AKP Genel Başkanı olarak “Milli Görüş elbisesini çıkardık” diyen Cumhurbaşkanı’nın eski MSP’li/RP’li bazı isimleri ziyaretinin, DSP ve Hüda-Par’la kapalı kapılar arkasında görüşmelerinin amacı bu.

Defalarca “başörtüsü” üzerinden denenen “din ve mukaddesleri siyasette istismar”ın, ortaya salınan “darbe” söylentilerinin itibar görmemesi üzerine, bu kez daha önce ortaya atılan “yargı reformu” konusu yeniden ısıtılıyor.  

BAKAN’IN “YAKINMALARI”YLA KALINIYOR…

Ne var ki on sekiz yıllık iktidarında istediği yasayı çıkarma, demokrasi ve hukukun üstünlüğüne ilişkin bütün reformları yapma gücüne sahipken hiçbirine yanaşmayan, bu husustaki bütün çağrı ve uyarıları kulak ardı eden siyasi iktidarın sözünü ettiği “yargı reformu”nun sadece Adalet Bakanı’nın “yakınmaları”yla kaldığı görülüyor.

Bu bakımdan “Adalet saraylarını yaptık lâkin adâleti getiremedik” diyen AKP’li Meclis eski Başkanıyla Adalet eski bakanlarının, Anayasa Mahkemesi (AYM) eski Başkanıyla HSK Başkanvekilinin tesciliyle “toplumda yargıya yargıya güvenin sıfırlanıp dibe vurduğu” ve AYM kararlarının uygulanmadığı vetirede kimse gerçek bir “yargı reformu”nun yapılacağına inanmıyor.

OHAL KHK’larıyla yüz binlerce vatandaşın yargısız infazla mağduriyetinin sürdürüldüğü, her gün yeni bir hukuk skandalının patlatıldığı, iktidardakilere en ufak bir eleştiride bulunanlar derdest edilip tutuklanırken muhalif siyasetçilere, gazetecilere saldıranların serbest bırakıldığı çarpıklıkta “yargı reformu” siyasi söylemin ötesine geçmeyip siyasi iktidarın samimiyetini sorgulatıyor. 

Kısacası, her yönüyle sıkışan siyasi iktidar, Bakan’ın sözleriyle kalan “yargı reformu”nu da siyasi atraksiyonlarla algı operasyonlarında kullanıyor...

Yazık...