Anayasa Mahkemesi ve AİHM kararlarına rağmen tahliye edilmeyen Kavala’nın müebbet hapse mahkûm edilmesinden sonra ana muhalefet partisi İstanbul il başkanı Kaftancıoğlu’na sekiz sene önce attığı tweetlerinden verilen 4 yıl 11 ay 20 gün cezanın onanıp “siyaset yasağı” getirilmesi Türkiye’de yargının bağımsızlığı ve tarafsızlığı ile düşünceyi ifade özgürlüğünü yeniden gündeme getirdi.
Ve yargının “tek kişilik yönetim”in tâlimatıyla demokratik muhalefeti susturma ve yıldırmada kullanıldığı vakıasını yeniden ortaya koydu.
Muhalefete mensup belediyelerin hizmetlerine mani olunması, yardım mecralarının kesilmesi, hesaplarının bloke edilmesinin yanısıra seçilmiş belediye başkanlarının tehditlerle, baskılarla engellenmesinde olduğu gibi yargı siyasetin âleti haline getiriliyor.
Savcılıklardan, adli sicilden “temiz kağıdı” alarak YSK’nin oluru ile seçimlere katılarak yüzde 70-80 oyla kazanmış belediye başkanlar re’sen açığa alınarak yerlerine seçimlerde iktidar partisinden aday olup kaybetmiş partililerin “kayyum” olarak atanmasında olduğu gibi “yargı” eliyle siyasi rakipler sindirilmek isteniyor.
“İNTİKAM ALMA” AMAÇLI
Vaziyet şu ki bu hususta AKP kurucusu, eski bakan ve Meclis Başkanı hukukçu Bülent Arınç’ın, hukukun esaslarının başında gelen “düşünce ve ifâde hürriyeti”ne dair temel kriterlere dikkat çekip, bir siyasetçiye “terör örgütüne destek” olarak suçlanan sözkonusu ifâdelerden dolayı dayatılan cezaya ilişkin, daha önce “bu mesajlar toplumu infiale sürükleyecek olsa, savcılarımız 2013’te bir soruşturma açardı; üzerinden onca yıl geçtikten sonra dava açılıp ceza verilmesine nasıl bakmak lazım?” eleştirisi bu tür davaların iç yüzünü ele veriyor.
Anayasa Hukukçusu Prof. İbrahim Kaboğlu’nun tesbitiyle, “Cumhurbaşkanlığı hükûmet sistemi’nde “tavsiye ve telkinleri de aşıp hâkimlere emir ve tâlimat verilerek” yargı bir defa daha “siyasetin sopası” durumuna düşürülüyor.
Türkiye’nin en büyük ilinin ana muhalefet partisi il başkanına yıllar önce attığı tweetlerinden ceza verilmesinin, “birşey olmadıysa kesinlikle birşeyler oldu!” diye YSK’ya tekrar ettirilen seçimde bütün baskı ve politik oyunlara rağmen sekiz yüz bin oy açık ara ile kazanan “millet ittifakı” adayına karşı kaybedilen seçimlerin intikamını alma amaçlı olduğu her haliyle ortada.
MUHALEFETİ TASFİYE MAKSATLI…
Saptırma ve kumpaslarla dağıtılmak istenen demokratik muhalefetin “ucûbe sistem” yerine “parlamenter sistem işbirliği”ni ikamede ve cumhurbaşkanı seçiminde ortak aday mutâbakatını daha da tahkim etmesi, başta HDP olmak üzere “cumhur ittifakı”nın dışındaki Meclis içi ve dışı bütün partilerin bu “işbirliği”ne desteklerini deklâre etmeleri karşısında tam bir çâresizlik ve panikle bu çıkmaza tevessül edildiği ortaya çıkıyor.
Özetle, Zira AYM eski Başkanıyla Adalet eski bakanlarının ve HSK eski Başkanvekilinin tesciliyle “toplumda yargıya güvenin dibe vurduğu” vartada, muhalefete mensup milletvekillerinin dokunulmazlıklarının kaldırılıp cezalandırılmasında olduğu gibi bu yargılamanın hukukî değil bütünüyle “siyasî” olduğu ve siyasi muhalefeti tasfiye maksadını güttüğü açıkça sırıtıyor.
Ama boşuna...