O, hayatı boyunca uygulamalarıyla da bu tavrını ispat etmiştir. Meşrûtiyet döneminde o zamandaki Ahrar siyasî güçlere destek vermiş, 1950’den sonra vefatına kadar aynı çizgideki Demokrat siyasete taraf olmuş, hatta onlara oy bile vermiş, müstebitlere, dindar da olsa Demokrat olmayan siyasete ve siyasîlere iltifat etmemiştir. 2

Hal böyle iken geçmişte ve günümüzde Risale-i Nur’dan beslenen, kendilerini Nur Talebesi olarak kabul eden önemli bir kitle, Demokrat güçlerden yüz çevirip dindar kimlikli antidemokrat siyasîlere destek verip onların yaptıkları istibdadı, arşı titreten zulümleri, kanunsuzlukları alenî bir şekilde müdafaa ederek veya sessiz kalarak zımnen tasdik etmektedirler. Bu işi nasıl izah edeceğiz?

Onların duâlarıyla beraber yanlış siyasete verdikleri yanlış destek, o menfî siyasîleri ayakta tutmakta, iktidarlarını idame etmekte, ülkeye ve dine telâfisi çok zor zararlar vermelerine yol açmaktadır.

Nur Cereyanı, Türkiye’de ve İslâm Âlemi’nde en kuvvetli cereyandır. Bu cereyanın müntesipleri imanî meselelerde olduğu gibi, Nur’un içtimaî ve siyasî meselelerinde de ittifak ederek beraber hareket etse, Türkiye müsbet manada çok iyi bir seviyeye yükseleceği kuvvetle muhtemeldir.

Nitekim merhum Zübeyir Gündüzalp’in öncülüğünde bu ittifak ve ittihat, Üstadın vefatından 1980’e kadar ki süreçte büyük ölçüde temin edilerek, Ahrar / Demokrat siyasete nokta-i istinat olunduğu için Türkiye maneviyatta ve maddî kalkınmada sıçrama kaydetmiş, İslâm Âlemi ve hür dünya nezdinde saygın ve müreffeh bir konuma yükselmiştir.

Ne zaman ki Nur Talebelerinin çoğu, derin fesat şebekelerinin oyununa gelip Demokratlardan yüz çevirerek Demokrat olmayan siyaset cereyanlarına kapılıp, dinde hassas, muhakeme-i akliyede noksan olan o cereyanın siyasîlerini iktidara taşıyınca, iman ve Kur’ân hizmeti akamete uğradığı gibi, ülke dengesini kaybederek gerilim ve kaos içinde bocalamaya başlamıştır.

Hâkim siyasîler, Ayasofya’yı açma gibi hayırlı işler yapsalar da, Demokrat olmadıkları ve demokrasiyi ülkede tesis etme gibi bir hedefleri olmadığından, ülkemizin istibdat ve zulüm çemberinden çıkıp adalet, hukuk ve hürriyetler meselesinde normalleşmesi uzak bir ihtimal olarak görülmektedir.

Son söz: Türkiye’nin, hatta İslâm Âlemi’nin kurtuluşu ve düze çıkması büyük oranda Nur Talebelerine bağlı olduğu söylenebilir. Onlar anti- demokratik siyasetten bir an evvel desteklerini çekip, Ahrar / Demokratlara yönelmeleri durumunda, ülkenin içinde bulunduğu karanlık tünelden kısa zamanda çıkarak aydınlığa kavuşacağı ve Türkiye’nin rahatlayacağı kuvvetle umulur.  

Dipnotlar:

1- Eski Said Dönemi Eserleri, s. 196.

2- Emirdağ L. 2, YAN, s. 352; s. 535-36.