Zulüm deyince aklımıza bir kişinin veya zümrenin başka kişi veya zümreye yaptığı istibdat, tahakküm veya işkence gelmekte, oysaki bir insanın bu fani dünyada belki de yapabileceği en büyük zulüm kendine ettiği zulümdür; ki zaten kendine zulmeden bir kişinin başkalarına zulmetmemesini beklemek de kar-ı akıl olmaz.

Rızık bir rahmet-i İlahidir der Bediüzzaman hazretleri ve şöyle devam eder: “Biri: yaşamak için hakikî ve fıtrî rızıktır ki, taahhüd-ü Rabbânî altındadır. Hatta o kadar muntazamdır ki, bedende, yağ ve saire suretinde iddihar olunan fıtrî rızık, hiç olmazsa yirmi günden ziyade bir şey yemeden yaşatır.”

İnsan ise bunları unutur ve rızık peşinde son ana kadar koşmaya devam eder. O koştukça rızık kaçar ve bu imtihan hayatı taahhüd altında olan bir rızkın peşinde vaktini harcayarak harap olur gider.

Abdulkadir Geylani Hazretleri ise bir sohbetinde şöyle der: “İnsanlar için dünyâda takdîr edilen rızık taksîmatları Allâh’ın (cc) katındandır. Sizler avâm insanlarsınız, sizlerle olan konuşmalar hep yeme, içme ve giyinme konularında mı olacak? Sizler bu mânevî hallerle hallenmeyecek misiniz? Mânevî hallerden bahsedip bu konuda sohbet etmemiz gerekir, fakat bâzan bu yeme, içme ve giyinme gibi dünyevî şeyler bize galebe çalıyor.”

Ahmet Feyzi Kul abinin Üstatla ilgili bir hatırasında ise Feyzi abi Risaleleri anlayamadığını söyleyince Bediüzzaman şöyle der: “Mideye giren lokmaya dikkat edeceksin, haram olmasın. Eğer vücuda giren lokma haram olursa, nasıl ki bir çeşmenin havuzuna bulanık su girerse etraftaki muslukları açınca bütün sular bulanık akar, mideye de haram girdi mi bütün vücudun azaları bulanır, göz hakikati göremez, kulak hakikati işitemez olur, bütün azalar bulanır...”

Üstadın bunu söylediği kişinin bir Nur talebesi olduğunu ve zaten haram şeyler yemediğini düşünebiliriz. Fakat “Haram yemek” tam olarak ne demek?

Vücudun ihtiyacından fazla yemek israftır. İçeriğini bilmediğimiz gıdalar ise ihtiyacımız olmayan şeyleri barındırmakta ve her daim raflardaki yerlerini giderek artırmakta ve özellikle et sektörü hem ülkemizde hem dünya İslami standartlarda üretim yapma yolundan giderek uzaklaşmaktadır. Yediğimiz etin türünün helal olması yeterli değildir, kesimin ve işlenmesinin de helal olması zaruridir. Piyasaya şöyle dönüp baktığımda bir veteriner hekim olarak -eğer gerçekten bu işin üzerinde duracaksak- helal denebilecek ürün sayısının bir elin parmaklarını geçebileceğini düşünmemekteyim çünkü katılan katkı maddeleri fıtratı bozar ve insanın beden-i huzurunu engeller. Hatta ve hatta dalak ve tiroit gibi maneviyat organlarını zayıflatarak kişinin huşu ile ibadetini engeller ve giderek kişinin ihlası kırılır.

Bu minvalde en azından ana temel gıdalarımızı (et, süt, yumurta, peynir vs.) güvendiğimiz kişilerden almak bu konuda iyi bir çözüm olacaktır.

Mesleğimiz gereği ihlas bizim için en önemli düsturlardan biri. Helal lokma yemedikten sonra kemalat, takva ve ihlas bizlerde hakiki tezahür edemez ve kendi kendimize zulmetmiş oluruz. Önce kendimizden başlayım, kendimize zulmetmeyelim. Hakiki bir insan, Müslüman ve Nur talebesi olmaya gayret edelim. Vesselam