Bunlardan Dışişleri eski Bakanı ve eski Başbakan Ahmet Davutoğlu, partisini kurdu.

Sırada, eski Cumhurbaşkanı Abdullah Gül desteğiyle yola çıkan eski Başbakan Yardımcısı Ali Babacan’ın kuracağı diğer parti var.

Davutoğlu da, Babacan da söylemlerinde çok sayıda ortak mesajları seslendiriyorlar:

“AKP kuruluşundaki değer, ideal ve hedeflerden saptı ve uzaklaştı. Tek adam yönetimi partiyi de, ülkeyi de demokraside geriye götürdü; hukuk ve adalet alanlarında ciddî sorunlara yol açtı. Ekonomi krize sürüklendi.”

Bu mesajları muhalefet de ne zamandır dile getiriyor. Fark, bunların yıllarca iktidar cenahında yer alıp düne kadar bu konularda suskun kalanlar tarafından da ifade ediliyor olmaları.

Bu durum ister istemez bir inandırıcılık sorunu doğuruyor ve “Yıllar boyu savunduğunuz ve sorumluluğuna ortak olduğunuz politikaların yanlışlığını yeni mi fark ettiniz? Ne oldu da değiştiniz?” sualini gündeme taşıyor.

Buna karşı “Hîn-i meşrutiyette tevbenin kapısı açıktır” diyerek demokraside yanlıştan dönme yolunun açık olduğunu ifade eden Bediüzzaman’ın belirttiği ve “Hatadan dönmek fazilettir” sözünde vurgulandığı üzere, bilhassa tek adam rejimine geçilmesinin doğurduğu sıkıntılı neticeleri gördükten sonra, hele bu rejimin muhalefet ve eleştiriye tahammülsüz katı ve baskıcı tavrıyla hışmına uğramayı da göze alarak bu yanlışları dile getirmenin eleştirmek yerine takdir edilmesi gerektiği dahi söylenebilir.

Ama bir de “muvazaa” kuşkusu var. AKP’nin yıpranıp dağıldığı bir süreçte partiden kopanları toparlayıp ileriki aşamalarda yine bir şekilde AKP’ye döndürme hesabı yapılıyor olabilir mi? 

Siyasette elbette bu da mümkün.

Ama eleştirilerin AKP’nin en çok yıprandığı alanlar olan adalet, hukuk, demokrasi gibi konularda yoğunlaşması, itiraz eden bu partiler için de bağlayıcı bir taahhüt anlamına geliyor ve hilâfına bir yönelişi çok zorlaştırıyor.

Her halükârda gidişat tek adam rejiminin aleyhine bir seyir takip ediyor. Hayırlısı...