Yeniden artan vak’alar sonucunda, okullar tekrar online eğitime geçti. Sınavlar ertelendi, yine bir belirsizlik yerini aldı.  Öyle ki, öğretmenler günü dahi internet üzerinden çevirim içi faaliyetlerle buruk bir şekilde kutlanıyor. Hür nesiller yetiştirmek için gayret eden, ama bir türlü emellerine ulaşamayan öğretmenlerden bahsetmiyorum ne yazık ki. Onlar bu özel günlerinde, bu kutsal mesleğin gölgesinde kaldılar. Liyakatın yerini yetersizliğin aldığı bir düzende adalet bulamadılar. 

Cehaletin hüküm sürdüğü, eğitimin geri kaldığı bir sistemde, biz de ancak yerimizde sayıyoruz. İlerleme kaydedebilmemiz için, eğitimi en üst merciye koymak gerekiyor. Ve toplumsal gelişimin öncüsü olan öğretmenlere değer vermek. Ne zaman onlar, gerçek değerlerini görecek; o zaman toplum refaha ulaşacaktır. İşte bir Öğretmenler Günü’nde, yine bunları konuşuyor olmak bile durumun vahimiyetini gözler önüne seriyor.

Evet, öğretmenliğin kıymeti resimli kutlamalarla gösterilmiyor. Artık sorunlar çözülmeli, bayraklar işin ehillerine verilmelidir. Demokratik bir düzen sağlanmalıdır.

Bu acı tabloya ne kadar dayanılır bilinmez. Ama bir an önce eğitime gerekli desteği vermemiz ve eğitimdeki bu kayıpları telâfi etmemiz gerekiyor. Öğrenciler, öğretmenler ve velilerin de etkilendiği bu süreci büyük bir titizlilikle yönetebilmeliyiz. Bakanlık da, bu noktada gerekli alt yapıyı sağlayarak ihtiyacı olanlara eğitim imkânlarını sunmalıdır.

ERG Eğitim Gözlemevi Koordinatörü Burcu Meltem Arık , yaptığımız bir röportajda, salgın ile değişen eğitim sisteminin nasıl telâfi edilmesi gerektiğini söylüyor:

“Uzaktan eğitim sürecinde öğretmenlerin, öğrencilerin ve velilerin her birinin ayrı ayrı önemi daha farklı bir biçimde görünür hale geldi. Her üç grubun da hem psikososyal, hem de teknik destek alabilmesi önemli olacaktır. Destekler ilgili gruba uygun, etkili, sürekli olmalı. Böylece, hem öğrenmenin devamlılığı sağlanabilir, hem de uzaktan eğitim süreci sona erdiğinde yürütülecek telâfi süreci daha hızlı ve etkili biçimde hayata geçirilebilir. Destekler, sadece merkezî ve yerel kamu kurumları tarafından değil, okullar, öğretmenler, veliler arasında işbirliği ve kolektif çalışma yoluyla da hayata geçirilebilir.  Yüz yüze de olsa uzaktan eğitimle de olsa, eğitimin en önemli paydaşlarından biri öğretmendir. Öğretmenlerin desteklenmesi ve motivasyonlarının güçlenmesi bu süreçte daha fazla önem kazandı. Ancak bunu yaparken öğretmenin “özne olma hali” odağa alınmalı, yürütülen tüm süreçlere etkin katılımları sağlanmalı.”

THE’da (Times HigherEducation) yayınlanan “Koronavirüs online eğitimi yaygınlaştıracak mı?” başlıklı makalede online eğitim kaynaklı problemlerin altı çizilmişti: “Sınıf eğitimi ile online eğitim arasındaki fark, yeni bir yeri ziyaret etmek ile oranın videosunu izlemek arasındaki farka benziyor.” (JaneGatewood-University of Rochester)  Bu benzetme ile acı gerçekleri bir kez daha görebiliriz…

Bu günde, sadece lâftan ibaret teselliler çözüm getirmiyor. Bilgisizliğin önünü almak ve eğitime hakkını vermek için artık harekete geçmeliyiz.  Demokratik zeminlerde fikri hür, vicdanı hür, irfanı hür nesiller yetiştirmeliyiz. Bunun için de öğretmenlik mesleğini yeniden toplumun en saygın mesleklerinden biri haline getirmeliyiz.

İçine düştüğümüz bu çalkantılı süreçten ancak eğitim ile kurtulabiliriz.