Şimdi derin bir musıkî var şehrin kulaklarında; “la uhubbûl afiliyn” diye fısıldıyor bütün sokaklar..
Gören görüyor, duyan duyuyor.. Yine ‘o mahur beste’ çalıyor.
Batıp gidenleri kim sever ki! Rüzgâr ise, geç kalmış yaprakların derdine düşmüş. Bir yaprak ki; tırnaklarıyla, damarıyla tutunmuş, tutulmuş dalına...
Sımsıkı sarmak, sarılıp sarmalamak. Kışı, yazı aynı dalın yaprağıyken dolaşmak.. Rüzgâr üfleyip çalkalasa da kopmak istemiyor inadına dalından.
Gözünü açamadan, güz bahara savrulmak sonunda. Yapraklar, güller musalla taşında!
***
‘Ne sen eski sensin, ne de ben eski benim’ diyor ya şair hani!
Ne çok baharlar, ne çok güneşler eskittik! Şimdi, size de yazık etmek istemem depresif kelimelerimle...
GEÇ KALMIŞ BİR SONBAHAR ŞİİRİ
Ve sonra bir gün batımıdır veda, ışık huzmelerinde!
Yaprak düşer, tren kalkar, beste susar; güneş batar, toprak yutar...
Karanlık bir aydınlığa açılır gözlerimiz...
‘Sonbaharın kendisi şairdir’ diyen Tanpınar haklı.
Geç kalmış bir sonbahar şiiridir hayat.
Bir yanı kışa çalan.. gecikmiş, geç bir şiir.
Şiir geç kalmış ne ki! Ruh sevdiğine geç kalmış. Kışa, borana vurmuş kalbin sokakları...
Şiir geç yazılmış ne ki!
GELEN ÖLÜMSE, GÜLÜMSE DOSTUM!
Son baharın o içe, ruha, kalbe, her sırra dokunan fısıltısı terennüm ediliyor şimdi.
Kimin için demişti acaba şair; ‘düşen bir yaprak görürsen, beni hatırla’ diye!?!
Sarı rüzgârlarıyla solukbahar, kışbahara hazırlanıyor. Yaprak dökümü devam ediyor.
Şimdi vediâlara da veda vakti dostum. Kabul etsek de, etmesek de... Gelen ölümse eğer, gülümse dostum! Korkma ölümden; tebessümle karşıla. Bir sor bakalım bizden ne ister?
NE MUTLU SİZLERE!
İklimler değişir sonra beste olur, bahar olur. Açık deniz olur hayat, sonsuza döner, gülistan olur. Evet; yaşama sevincini arttırmak, ölümü kabullenmekten geçiyor belki de.
Giden dostlarımızı “Ne mutlu sizlere ki, hizmetinizi ve vazifenizi bitirdiniz. Zahmetiniz bitti; rahata ve rahmete gidiyorsunuz. Hizmet, meşakkat bitti; ücret almaya gidiyorsunuz.” diye uğurlamak ne güzel.
Bir gün dostların da, bizi böyle uğurlayacağını ümit ederek... Hadi gülümse!..
‘RAZI OLUŞ’ BAHARI...
Asudeliği gitmiş baharlar, SON baharımız olsun. Kışımız ise, gelecek baharın hummalı hazırlığı. Sonumuz bahar olsun inşallah dostum!.. Allah “razı oluş” baharına açtırsın gözlerimizi. Razı oluş baharına uyandırsın istikbalimizi. Haşir olsun.
Haşrimiz bahar olsun. Asude ve hiç bitmeyen bir bahar...
***
SONu olmayan, sonsuz ve müjdeli bir BAHARa uyanmak!
“Gir gülistana.. Bütün sevdiklerin işte orada!”
O baharı yaşamak, sermestî bir ruhla!