Seçmenler hem Senato hem de Parlamento için sandık başına gitti. Ülkede 50.8 milyon seçmen olmasına rağmen, seçimlere katılım yüzde 63.9’la düşük oranda gerçekleşti. Böylece son seçimler, İtalya’daki en düşük katılımlı seçimler olarak tarihe geçti.

Seçimlerin kazananı, İtalya’nın Kardeşleri Partisi (İKP) Başkanı Giorgia Meloni liderliğindeki aşırı sağcı ittifak oldu. Aşırı sağcı ittifakın hem Senato ve Parlamento’da çoğunluğu sağladığı belirtiliyor.

Meloni bazı kesimlerce, II. Dünya Savaşı’nda İtalya’nın faşist lideri Benito Mussolini’den sonra iktidara gelen ikinci aşırı sağcı, neo-faşist, post-faşit vb. tanımlanıyor. Hatta Fransız Libération Gazetesi’nin 27 Eylül tarihli “Faşizm Avrupa’da Tüm Korkular Roma’ya Çıkıyor” haberi bazı çevrelerin endişesinin işareti. İtalya’nın aşırı sağa kaymasıyla, Avrupa’nın jeopolitiğini değiştirebilecek niteliğine dikkat çekiliyor. İtalya’nın AB’nin kurucularından ve üçüncü ekonomisini oluşturduğu hatırlandığında, kimilerince aşırı sağa şüpheler artıyor. Ama Meloni’yi, seçim galibiyetinden dolayı tebrik eden Avrupalı sağcı liderler de mevcut. Henüz hükümet kurulmasa da, Meloni’nin, kuvvetle muhtemel ülkesinin ilk kadın Başbakanı olacak. Meloni, ülkesinin ve Avrupa’nın hassasiyetlerinin fakında ki, söylemlerinde faşizme yer vermekten kaçınıyor. 

Eski Başbakanlardan Silvio Berlusconi’nin desteklediği Meloni’nin İKP’si 2018 seçimlerinde yüzde 4 oy alırken, 25 Eylül seçimlerinde yüzde 26 oy almıştır. İKP’nin içerisinde bulunduğu sağ ittifak da yüzde 44 oy aldı. İtalya’da aşırı sağın yükselişinde önemli nedenler mevcuttur. Bunlar 2018 seçimlerinden beri 4 yıl içinde 3 defa ağırlıkta sol partilerden meydana gelen hükümetler kurulmuştur. Sol partilerin seçmenden uzaklaşması, sorunlara çözüm üretememesi, sürekli bölünmeleri ve iktidardan kaynaklı metal yorgunluğu İtalya’da aşırı sağın yükselişinin nedenlerindendir. Bununla birlikte son yıllardaki mülteci hareketliliği, Covid-19 salgınının getirdiği zorluklar, Rusya’nın Ukrayna’yı işgali, ekonomik ve enerji alanında sorunların İtalyan seçmenini yeni arayışa yönlendirdiği ihtimallerdendir.

İKP yetkilileri, Anayasa’nın değiştirilerek başkanlık veya yarı başkanlık gibi idarî değişiklik niyetlerini seçim meydanlarında duyurmuştu. Muhalefet ise, İKP’nin bu düşüncesinin ülkeyi otoriterliğe götüreceği endişesini taşıyor. Ancak hal-i hazırda İKP’nin bu hususta kesin bir politika izleyeceğini söylemek doğru olmayacaktır.

İngiltere’nin Brexit süreciyle AB’den ayrıldığı biliniyor. Meloni’nin aşırı sağcı hükümet kurması halinde, İtalya’nın AB’den ayrılmasının gündeme gelmesi üzerinde durulmaktadır. Fakat Meloni’nin seçim döneminde AB’yle ilişkileri konusunda söylemini yumuşattığı aktarılıyor. İtalya, AB’nin 750 milyar Euro’luk Covid-19 kurtarma fonunun 191.5 milyar Euro’luk tutarını aldı. İtalya’nın fonun geri kalanını alabilmesi için gerekli reform ve yatırımları gerçekleştirmesi lazım. Savaş nedeniyle de AB’de saflar sıklaştırılmış vaziyette. Dolayısıyla İtalya’nın AB’den uzaklaşmasını konuşmak için çok erken.

AB üyesi İtalya genellikle Almanya ve Fransa’nın yanında bulunmuştur. Meloni’nin muhtemel kuracağı hükümetin Polonya ve Macaristan’a yaklaşarak, İtalya’nın dış politikada eksen kayması yaşayacağına ihtimal veriliyor.

Meloni’nin kuracağı hükümette, aşırı sağ ittifakı nasıl bir arada tutacağı da merak konusu.