Siyasî bölünmüşlüğe birde İslâm Devleti (İD) ve Libya İslâmî Mücadele Grubu (Libyan Islamic Fighting Group – LIFG) vb. cihatçı ya da Selefi örgütlerin faaliyetleri de eklenince, dinî ve mezhepsel anlayıştaki ayrışmalar da Libya’daki istikrarsızlığı arttırmaktadır. Elbette cihatçı veya Selefi örgütler, “cihat ve Selef” ifadelerini kullanırken, bu kelimelerin gerçek anlamından uzaklaştıkları kamuoyunca bilinmektedir.

Yukarıda adı zikredilen grupların dışında, Libya’da Ansar El-Sharia’nın faaliyeti de söz konusudur. Ansar El-Sharia, şeriat hukukunun derhal uygulanmasını isteyen eski devrimci savaşçılar tarafından 2012 yılında kuruldu. Selefi İslâmcı militan örgüt şeklinde tanımlanmaktadır. Örgütün lider kadrosu Muhammed El-Zahawi, Abu Sufyan bin Qumu, Ahmed Ebu Khattala, Sheikh Faiz Attiya ve Abu Khalid El Madani’den meydana geliyor. Örgüt kendisine Derna, Sirte ve Ajdabiya gibi yerleşim yerlerinde taraftar toplayarak şubeler kurdu. Aynı zamanda Suriye, Irak ve Mali’ye gidecek yabancı savaşçıları eğiten kampları işletti. Örgütle bağlantılı bazı kişilerin 11 Eylül 2012’de Bingazi’deki ABD diplomatik misyonuna yönelik saldırılara katıldığı ileri sürülüyor.

Ansar El-Sharia aslında silahlı bir grup iken, 2012-2014 yılları arasında toplumsal destek bulmak ve örgüte katılımları teşvik etmek amacıyla, vaaz ve yardım çalışmalarını benimsedi. Vaaz ve yardımlara yönelmesine bir anlamda strateji değişikliği de denilebilir. Böylece Libya’daki merkezi Bingazi’de bulunan en büyük cihatçı örgütlerden biri haline geldi.

ABD Dışişleri Bakanlığı, Ansar El-Sharia’yı, 13 Ocak 2014’te Yabancı Terörist Örgüt listesine; BM, 19 Kasım 2014’te El-Kaide ile ilgili yaptırımlar listesine alırken; Birleşik Arap Emirlikleri, Kasım 2014’te Terör Örgütü tanımlaması; İngiltere, Kasım 2014’te Yasaklı Terör Örgütü tanımlaması; Yeni Zelanda, Kasım 2014’te Terör Örgütü tanımlaması; Türkiye de Kasım 2014’te Terör Örgütü tanımlaması yapan ülkeler arasındadır. Bununla birlikte BM, İslam Mağrip (AQIM) ve El-Mourabitoun’u da El-Kaide ile ilişkili grup olarak nitelendirdi. Bahsedilen her iki grubun da Libya’da ve Cezayir’deki Libyalılar arasında ciddi destekçisi olduğu ihtimal dahilindedir.

Halife Hafter’in “Haysiyet Harekatı”na cevap olarak, Ansar El-Sharia’nın Bingazi birimi 2014’te “Bingazi Devrimci Şura Konseyi”ni kurmak için diğer milis gruplarla birleşti. Diğer taraftan İD, 2015 yılı başlarında Libya’da etki alanını genişletmeye çalışırken sahadaki benzer grupları kendisine katma girişimlerinde bulundu. Buna karşılık Ansar El-Sharia ve destekçileri İslâm Mağrip (AQIM) ve El-Mourabitoun da, İD ile rekabet halindeydi. Libya bu dönemde El-Kaide bağlantılı gruplarla, İD’nin rekabeti, ülkedeki cihatçı çevreyi tanımlamaktaydı.

Ansar El-Sharia’nın net bir İslâmcı partiyi desteklemediği bilinmektedir. Örgüt üyelerinin farklı İslamcı siyasî partilerin taraftarı olması ise, örgüt açısından heterojenlik arz etmektedir. Libya’da İD’nin zayıflatılmasıyla birlikte, Mayıs 2017’de Ansar El-Sharia’nın dağıtıldığı iddia edildi.

Ansar El-Sharia, İslâm Devleti, İslâm Mağrip (AQIM), El-Mourabitoun vd. kendisini cihatçı ve selefi olarak tanımlayan grupların Libya’da veya başka bir coğrafyada başarı elde edemedikleri görülmüştür. Din üzerinden yürütülen silâhlı ya da siyasî mücadelede benzer örgütlerin birbirleriyle çatışmalarına, muhtelif zamanlarda haber ajanslarından şahit oluyoruz. Halbuki, “hakikat-ı İslâmiye bütün siyasatın fevkindedir. Bütün siyasetler ona hizmetkâr olabilir. Hiçbir siyasetin haddi değil ki, İslâmiyeti kendine alet etsin.”