Halk, hâlâ tatbikatta olan darbe anayasasının kaldırılıp, gerçek bir anayasanın yapılmasına odaklanmıştı! Gerçek cumhuriyetin ruhuna uygun, yeni bir Anayasa hazırlığı için TBMM’de çalışmalara başlandı. Bu iş için bütün partilerden ortak bir komisyon kuruldu. Başta hukuk fakülteleri olmak üzere, resmî ve özel kuruluşlardan da görüş istendi. Demokrat Eğitimciler Derneği olarak biz de bu hususta bir çalışma yaparak hazırladığımız dokümanı bu komisyona sunmuştuk. Birçok vatandaş gibi, antidemokratik ‘Darbe Anayasası’ndan kurtulup, gerçek bir anayasaya kavuşma ümit ve heyecanıyla bekliyorduk. Bu sırada mecburî eğitim ve öğretimin 4+4+4 olarak 12 yıla çıkarılmasıyla ilgili kanun taslağı gündeme pat diye oturuverdi. Taslak hakkında hararetli tartışmalar sürerken, asıl mühim olan gündem maddesi gümbürtüye gitti! 

Bu tartışmalar, asıl gündemdeki Sivil Anayasa çalışmalarını savsaklamak, antidemokratik tatbikatların üzerine gidilmesini engellemek için, kasıtlı olarak ortaya atılmıştı. Çünkü, seçimlerden evvel demokratik bir anayasa için söz veren hükümetin maalesef böyle bir niyeti yoktu! Zaten iktidarın işine gelmeyen gündemleri çeşitli vesilelerle bir anda değiştirdiğini biliyoruz. Halk aldatılmıştır. 

Çünkü ortada hiçbir sebep yokken ve ülkemiz her şeyden önce demokrasiye hasret iken, bu konu sümenaltı edilmiştir! 

Velhasıl, aldatmakla iş gören antidemokratik gizli el boş durmuyor.

SİSTEMDEKİ EMRİVAKİLER

28 Şubat döneminde bir emrivaki ile mecburî eğitim ve öğretim 8 yıla çıkarılmıştır. Henüz üzerinden 15 yıl geçmeden ve sebep olduğu birçok problemler halledilmeden, 12 yıla çıkarmak hangi mecburiyetten doğmuştur? 

Hattâ, 73 sene tatbik edilen 5 yıllık mecburî eğitim sistemi, zamanla bir çok değişikliklere uğradığı halde tam olarak yerleşmemiştir. O halde bütün aksaklıklara rağmen mecburî eğitimin bir anda önce 8,  kısa bir müddet sonra da 12 seneye çıkarmanın lüzumu aklen, mantıken ne olabilir? 

Diğer bir emrivaki, mecburî eğitim ve öğretim çağı, 6 yaşın (72 ayın) bitimini takip eden tedrisat yılının başı iken, 65 aya indirilmiştir. Halbuki, büyüme çağındaki bir çocuk için, 7 ay gibi bir zamanın bedenî ve ruhî gelişme yönünden ehemmiyeti büyüktür. Onun içindir ki tatbikatta da büyük zorluklarla karşılanmıştır.

Başka emrivakiler de var: Meselâ, okullarda her sabah okunan “Andımız” isimli hoyrat parça, 4 yıl evvel kaldırılmış iken, geçen yıl bir emrivaki ile tekrar konuldu. Ayrıca, anaokullarının mecburî hale getirilmesinin düşünülmesi de neyin nesi? Daha ailesini bile tam olarak tanımadan, çocuğu militarist sistemin vesayetine almak, totaliter rejimlerin bir usûlüdür. Daha bunun gibi irili ufaklı emrivakiler de var.   

Halbuki, eğitim gibi ciddî konularda tanzimat yapılırken, usûl olarak önce uzmanlardan bir şûrâ teşkil edilir. Ortaya atılan fikirler, projeler ve teklifler hiçbir art niyet taşımadan tatbikattaki eksiklik ve aksaklıklarla birlikte tartışılır. Zaman zaman toplanan Millî Eğitim Şûrâsı kararları da gözden geçirilir. Toplumun ihtiyaçları ve çareleri tesbit edilir. Bu çalışmalar tamamlandıktan sonra, önce çeşitli bölgelerde ve pilot okullarda deneme tatbikatlar yapılır. Zamanla görülen eksiklikler ve aksaklıklar telâfi edilerek, plânlı bir şekilde diğer eğitim müesseselerine de serrişte edilir.

Aksi taktirde, “Ben yaptım oldu” siyaset mantığıyla hareket etmek, işleri, bilhassa eğitimi yap-boz tahtasına çevirmekten başka hiçbir işe yaramaz!.