İnsan eğer insan olduğunu bilirse evvela dünyevi vazifelerini iyice öğrenerek ve bilerek yapar kendisine göre yakınlarına göre mutlu ve huzurlu olur. Hoş olmayan ve hoş karşılanmayan her şeyden de kendi eliyle, diliyle, etvarıyla ve ahvaliyle kurtulmuş olur. 

Eğer insan insan olmadığını kendi kendine ispatlamaya çalışırsa; yaşayışıyla, hayvanlığa, ot olmaya veya kaya olmaya kendisini namzet eder ve gereklerini de yapar. Kendisine saygısı olmadığı gibi, başkalarına da saygısı yoktur. Kendisi terbiyesiz olduğu için başkalarına da terbiyesizlik yapar. Kendisi adam olmadığı için başkalarının adamlığını da kabul etmez. Kendi nefis ve şeytanını susturmamış ukala olduğu için başkalarına da ukalalık yapar. Allah katında ve başkalarının nazarında değeri olmayacağı için herkesi kendisi gibi değersiz zanneder ve görür. Hiçbir zaman gerçek anlamda hakka hukuka riayet etmediği için başkalarının hakkına hukukuna riayet etmez. Kendi kendine her şeyi biliyorum diyerek hiçbir şey bilmediğini daima ilan eder, gösterir. Verilen sözler onun için tutulmamak üzere vardır. Alınan kararlar ise yapılmak üzere tatbikat görür. Ve bu benzeri her türlü olumsuzluğu yaptığı ettiği halde daima kendisini çerçöp gibi suyun üstünde görmeye ve kendisini marifetli zannetmeye devam eder. Bir kere şu hallerin hiçbirisi Allahın hoşuna gitmiyor ki kullarının niçin hoşuna gitsin. İnsanlığın, istemediği insan olmak görüldüğü gibi çok kolaydır; önemli olan pek çok manada Allah’a kul ve insan gibi insan olmaktır. Bu zoru başarabilenler ne kadar mutlu ve mürevvehtirler, ne kadar huzur ve saadet içerisindedirler. 

İnsan yaratılışındaki zayıflığından dolayı daima kolaycılığa talip ve ucuzcu karşılıklara isteklidir. Hazır zamanın kurallarına, şartlarına göre hemen her işi halletmeye, yapmaya çalışır. İnsan kendisinin kıymetini bilerek ve anlayarak kıymetli, önemli ve geleceğe dair işleri yapmayı düşünmez. İşi tembelliğe, gaflete ve unutkanlığa verir ve çok şey kaybeder. 

Bir mümin, muvahhid müslüman olarak bize düşen vazife haddimizi bilmek. İnsanlar içerisinde kendimizi rezil rüsva etmemek. Zor olanı başararak sükûnet içerisinde dinlemek ve doğruları bu dinlemeden sonra seçerek yapmaya çalışmak. Bu çalışmalardan da ısrarcı olarak her yapacağımız işi daimi kılmak bizim şiarımız, özelliğimiz olmalıdır. Yıkmayı, yakmayı, bozmayı herkes yapar önemli olan yapmak, yapıcı olmak ve müspet olabilmektir..