Bence bir ülkenin nereye doğru gidiyor olduğu, o ülkedeki kız çocuklarının durumundan anlaşılır. Kız çocuğu gelecek demektir. Kız çocuklarını ihmal eden toplumdan sağlıklı bir gelecek beklenemez.
İşte size durumdan haber veren bir kızımızın mektubu:
“Yakın zamanda ‘ailede meşveret’ ile ilgili bir ders dinledik. Dersten sonra arkadaşlarla aramızda konuştuk. Ailede sağlıklı meşveretin olmamasının sebebi olarak babalarımızdan yakındığımızı fark ettim. Anneler de babanın söylediğini, isteğini mutlak kabul ediyor, çocuklar istemeyince de adımız asiye çıkıyor. Veyahut eski zamanla kıyaslayıp ‘Sizin böyle konuşmaya hakkınız bile yok’ tarzı bir anlayış görebiliyoruz. Genelde meşverette veya daha meşveret ortamı olmadan babaların/erkeklerin ortak söylediğini fark ettiğimiz cümleler şu şekilde: “Babaların reyi iki sayılır, bu konu kapanmıştır.”, “Bu, yapılacak” (fikir sorma dahi yok), “Siz bilmezsiniz” vb. Bu cümlelerin söyleniş sebebini biz kendi içimizde erkeklik gururuna, egoya, yetişme tarzına bağladık. (Gerçekten sebep bu mu erkeklere sormak lâzım, ama ne yazık ki soracak ortam ve kişi bulmak müşkül. Bu gururun ciddî bir sorun olarak kabul edilmesi ve özellikle erkeklerle bu konuda çalışmalar yapılması gerektiğini düşünüyoruz. Bizce erkekler bunu yaptıklarının farkında değil ve bunu yapmanın da hakları olduğunu düşünüyorlar. Çünkü “böyle gelmiş böyle gider” tarzında bir anlayış var ve küçük daire olan ailede olmayan sağlıklı meşveret geniş dairede nasıl olacak? Erkekler, erkeklerle konuşurken nasıl bilmiyorum, ama çocuğu olduğumuzda ve kadın olduğumuz için, bakış ve kurulan cümlelerden dahi eşit görülmediğimiz hissediliyor. Elbette evlâdın pederine hak dâvâ etmeye hakkı yok, bu hakikati biliyoruz, ama durum böyle olunca bu hakikati uygulamak da zorlaşıyor… Evli, çocuklu olan kişilerin de daha evlenmemiş gençlerin de yapması gerekenler olduğunu düşündük.”
Evet, bir ailede kız çocukları mutlu ise aile mutludur. Bir ülkede mutluluğun sorulacağı bir kesim varsa o da yine kız çocuklarıdır. Henüz çocuk denilebilecek yaştaki kızını evine gelirken kapıda, ayakta karşılayan bir Peygamberin (asm) ümmeti olarak kızlarımız anne babalarından, geleneğe yapışmış halkından, okumayan, kendini yenilemeyen bir topluluktan şikâyetçi ise, o ailenin, o toplumun iflâhı mümkün değildir. Peygamberimizin (asm) kızına saygısı, ümmeti için de bir vasiyettir.