Allah Sese İhtiyaç Duymaz

Vahiy, Allah’ın kelâm sıfatının tasarrufudur. Yani Allah’ın konuşmasıdır. Allah’ın bir emri veya yasağı kuluna bildirmesidir. Allah’ın, kuluna bilgi aktarmasıdır. Cenab-ı Hak buyuruyor ki: “Allah bir insanla ancak kalbine ilham etmek, yahut perde arkasından sesini işittirmek suretiyle konuşur, ya da Rabbinin izniyle vahy etmesi için ona melek gönderir.”1

Ses yaratılmıştır. “Allah’ın sesi” ifadesi yanlış olur. Allah’ın konuşması bizim konuşmamız gibi değildir. Çünkü bizim konuşmamız yaratılmıştır. Allah’ın konuşmasının ise mahiyetini bilmiyoruz.

Allah insanlarla diyalog kurar, mesajını iletir. İnsana ulaşan sözleri, insanların sözleri gibidir. Cümle ve kelimelerden oluşur. Çünkü başka türlü olsaydı insanlar anlayamazlardı.

Hazret-i Musa’nın (as) Tur dağında Allah ile konuşmasının mahiyetini bilemiyoruz. Bu konuşma Kur’ân’da, “Ve kellemallahü Mûsa teklîmâ” ayetiyle bildirilir. Yani, “Allah Musa’ya kelime kelime söz söyledi.”2 demektir. Bu konuşmaya iman ederiz. Fakat bu konuşmada sesten bahsedilmez. Yani sese ihtiyaç olmadan konuşmuştur. Kur’ân da kelime kelime Allah kelâmıdır, konuşmasıdır, vahyidir.

Bazen Hz. Cebrail Kendi Suretinde Gelmiştir

Peygamber Efendimiz’e (asm) değişik şekillerde vahiy gelmiştir.  Bu şekiller şunlardır.

1- İlk vahiy sadık rüyalar yoluyla gelmiştir.3 Hazret-i Âişe (ra) diyor ki: “Allah’ın Resulüne gelen vahiy, önce uykuda gördüğü sadık rüyalarla başlamıştı. Gördüğü her rüya sabah aydınlığı gibi çıkardı.”4

2- Bazen Cebrail Aleyhisselâm kendisi görünmeden Allah’ın sözünü Peygamberinin (asm) kalbine düşürürdü. Bu vahiy şekli Peygamber Efendimiz’e (asm) en zor gelen vahiy şeklidir. Peygamber Efendimiz (asm) önce zil sesine benzer bir ses duyardı. Ardından ses kesilince Peygamber Efendimiz (asm) kendisine gelen Allah sözlerini kavramış olurdu.

Peygamber Efendimiz (asm) buyuruyor ki: “Vahiy bana bazen zil sesi gibi gelirdi ki, benim için en ağırı budur. Benden ayrılınca ne dediğini anlamış olurdum. Bazen de melek bir erkek şeklinde bana gelir, konuşur. Ben de onun dediğini anlarım.”5 

3- Cebrail Aleyhisselâm bazen de aslî şekliyle görünüp vahiy getirirdi. Cebrail Aleyhisselâm bu şekilde iki defa görünmüştür. İlki, Peygamberliğin başlangıcında Hira Mağarasında. Burada Peygamber Efendimiz (asm) yüksek heyecanla bayılmıştı. 

İkincisi ise Miraç esnasında Sidretü’l-Münteha’da gerçekleşti. 

Bazen Cebrail (as) Görünmezdi

4- Cebrail Aleyhisselam bazen genç bir delikanlı şeklinde görünerek vahiy getirirdi.6 En kolay vahiy bu şekilde gelirdi. Hazret-i Cebrail (as) genelde Dıhye suretinde görünerek gelirdi.  

5- Bazen Peygamber Efendimiz (asm) uyanık iken, Cebrail Aleyhisselam da görünmeksizin vahiy Peygamber Efendimiz’in (asm) kalbine düşürülürdü. Peygamber Efendimiz (asm) buyuruyor ki: “Ruhu’l-Kudüs (Cebrail), kalbime hiçbir nefis rızkını tüketmeden ölmeyecek diye üfledi. O halde Allah’tan korkun. Rızkı güzel arayın.”7

6- Bazen Peygamber Efendimiz (asm) uyanık iken doğrudan doğruya Allah’ın sözünü işitmiştir. Peygamber Efendimiz (asm) Miraçta bu şekilde vahye mazhar olmuştur. Namaz bu şekil ile farz kılınmış, Bakara Sûresinin son üç ayeti bu şekilde gelmiştir. 

7- Bazen Peygamber Efendimiz (asm) uykuda iken Cebrail Aleyhisselam ona vahiy getirirdi. Kevser Sûresinin bu şekilde vahy edildiği rivayet edilir. 

Kur’ân’a giren her bir vahiy bizim için eşit şekilde emir kuvveti taşırlar. Hepsi de Allah’ın emridirler.

Dipnotlar:  

1- Şûrâ Suresi: 51

2- Nisa Suresi: 164

3- Mektubat, s. 332

4- Buharî, Sahih, 1/3

5- Buharî, Sahih, 1/2

6- Buharî, Sahih, 1/3

7- Suyutî, El-İtkan, 1/46