Cehennem Ebedîdir

Biz kimseyi Cehennem’e atmayız. Kimseyi küfr-ü mutlaka de atmayız. Sadece Kur’ân’ı okuruz, Kur’ân’ı dinleriz, Kur’ân’a inanırız. Kur’ân ne diyorsa odur. İnsan kendi amelinin esiridir. Kur’ân’ın ifadesiyle, “insan yaptıklarına rehindir.”1

Küfr-ü mutlakta ölmüşse, evet, dehşetli bir bitiştir. Hani, “bittin oğlum sen!” derler ya… Öyle bir şey…  Ama yapacak bir şey yoktur. Bu bitiş, onun kendi fiillerinin neticesidir. Onun küfrü ona böyle bir son hazırlamıştır. 

Elbette hazin mi hazin bir sondur. Elbette hicran içinde hicranlı bir akıbettir. Elbette dönüşü olmayan ve insanın, gülümsemeyi bile unutacağı bir neticedir. 

İşte ayetlerden sadece birisi: “İnkâr edenlerin malları da çocukları da Allah’a karşı kendilerine hiçbir fayda sağlamayacaktır. İşte onlar cehennemliklerdir; onlar orada ebedî kalacaklardır.”2

Kur’ân, daha nice ayetlerle çok açık bir hakikatten haber veriyor: Cehennem kafirler için ebedîdir.             

Amansız Vahşet

Peki ama dünya kısa ve sonludur. Cehennem ise sonsuz ve ebedîdir. Bu durum İlahî adaletle nasıl izah edilir?  

Bediüzzaman diyor ki: Cehennemin varlığı ve şiddetli azabı, hadsiz rahmete, hakiki adalete ve israfsız ve mizanlı hikmete hiç de zıt değildir. “Çünkü” der Bediüzzaman, “nasıl bin masumların hukukunu çiğneyen bir zalimi cezalandırmak ve yüz mazlum hayvanları parçalayan bir canavarı öldürmek, adalet içinde mazlumlara bin rahmettir. Ve o zalimi affetmek ve canavarı serbest bırakmak, bir tek yolsuz merhamete mukabil, yüzer biçarelere yüzer merhametsizliktir.”

Anlaşılan odur ki bizim düşüncemizde hakikatte merhamet, hikmet ve adalet yoktur. Bizim düşüncemiz sağlıksızdır.  

Bir zalim ki, binlerce masumun hukukunu çiğnemiş. Bir canavar ki binlerce hayvanı parçalamış ve hayattan koparmış… Serbest bırakır mısınız? Elbette tutuklarsınız ve vahşetine izin vermezsiniz. Eğer tutuklamazsanız o canavar daha nice milyon hayvanı parçalayacaktı, bir düşünün. Bu amansız vahşete göre bir ceza tayin etmeniz gerekir.            

Cinayetler, Cinayetler

Bediüzzaman Hazretleri bu misalden sonra cinayetleri şöyle sıralıyor:

Kâfir-i mutlak, küfrüyle: 

1-Esma-i İlahiyenin hukukuna tecavüz etmiştir. 

2-O esmâya şehadet eden mevcudatın şehadetlerini tekzip ile hukuklarına tecavüz etmiştir.

3-Mahlûkatın o esmâya karşı tesbihkârâne yüksek vazifelerini inkâr etmekle hukuklarına tecavüz etmiştir.

4-Kâinatın gaye-i hilkati ve bir sebeb-i vücudu ve bekası olan tezâhür-ü rububiyet-i İlâhiyeye karşı ubûdiyetlerle mukabelelerini ve aynadarlıklarını tekzip ile hukukuna bir nevi tecavüz etmiştir.

Bunlar küfr-ü mutlakın neticeleridir. Çünkü küfr-ü mutlak büyük bir cinayettir. Dehşetli bir zulümdür. Affa kabiliyeti yoktur. “Allah şirk koşana mağfiret etmez.”3 Ayetinin tehdidine müstehaktır. 

Bilakis onu cehenneme atmamak bir yersiz merhamete mukabil, haklarına girilmiş, kendilerine acımadan zulmedilmiş sayısız davacılara sayısız merhametsizliklerdir. “İşte o davacılar Cehennem’in vücudunu istedikleri gibi İzzet-i celal ve azamet-i kemal dahi kat’î isterler.”4

Dipnotlar:          

1- Müddessir Suresi: 38

2- Âl-i İmran Suresi: 116

3- Nisa Suresi: 48

4- Asa-yı Musa, s. 59