Üstad hazretleri dine gelen musibete şöyle dikkat çekiyor: “Asıl musibet ve muzır musibet, dine gelen musibettir. Musibet-i diniyeden her vakit dergâh-ı İlahiyeye iltica edip feryad etmek gerektir.”1

Başlıca dine gelen musibet türlerine değinelim:

1- Dini bozmak ve değiştirmek

İslam’dan önceki hemen her Peygamber, getirdikleri dinin insanlar tarafından bozulması ve zamanla dinlerinin aslının kaybolması gibi bir musibete uğramışlardır. Bundan kendileri sorumlu da olmuyordu. Çünkü bu musibet genellikle kendileri öldükten sonra vuku bulmaktaydı. Dolayısıyla kendileri müdahale etme imkânı bulamıyorlardı.

Bu durumda Cenab-ı Hak ya yeni bir peygamber gönderiyor ve dinini yeniden ihya ediyordu. Ya da fetret devri insanını affediyordu.

Böyle bir musibet İslam dini için söz konusu olmamıştır. İslam dini son dindir. Allah bu dini kıyamete kadar korumuştur.

2-Dini yaşayışı yasaklamak

Devlet gücünü elinde bulunduranlar, yenilik yapıyorum diye dini yaşayışı yasaklar. Batıl işler çoğalır, dalaletler artar, fısk ve sefahet meşru olur, haramlar helal kılınır. İnsanlar dini yaşamaktan zamanla uzaklaşırlar.

3-Dini değerleri tezyif etmek ve değerler listesinden çıkarmak

Dini yasaklarken dini değerleri de tezyif edersiniz. Aksi takdirde tepki görürsünüz. Kabul görmezsiniz. İrtica dersiniz, gericilik dersiniz. Dini yaşamak isteyenlere yobaz dersiniz. Namusu, edebi küçümsersiniz. Dinin değer bildiğini değersizleştirmek için bütün şeytanlarınızla çalışırsınız. Belirli bir zaman içinde dinden soğumalar ve uzaklaşmalar başlar.

4-Allah yerine tagutlar üretmek ve onları kutsal görmek, onlara tapmak.

İnsanları dinden uzaklaştırırken, yerine bir kutsal koyarsınız. Böylece insanların bir kutsala inanma ihtiyacını cevaplamış olursunuz. Bu kutsal yerin göğün yaratıcısı değil ama kurtarıcısıdır. Bu olmasa siz olmazdınız, bu olmasa camileriniz açık kalmazdı, ibadet edemezdiniz gibi demagojiler sürersiniz. Mesela ezanı Türkçeye çevirir, camilerden tangır tungur sesler ulutur. Bunu gerçek din namına savunurlar. Ve bunu yutarsınız.

5-Dini bid’atlarla doldurmak, sünnetleri terk etmek ve bu bid’atlarla din diye amel etmek.

Bidat, sünneti terk edip, sünnet yerine konan çakma emirlerdir. İnsanların din duygusunu tahrip eden, doğru inancı gölgeleyen ve insanları saptıran davranışların başında gelir. Zamanla doğru dinden eser kalmaz.

6-Dini dünyevileştirmek

Dünya caziptir. Parası, pulu, malı, mülkü, menfaati, havası, karizması, ihtişamı, cahı, makamı ahireti unutturacak kadar tatlıdır. Din terk edilmeye yüz tutunca, zamanla dinden olan şeyler de dünya için yapılmaya başlanır. Kurban keser, uğur gelsin diye. Dua eder, işi rast gitsin diye. Zekât verir, işine bereket gelsin diye. Namaz kılar, müşterisi artsın diye. Dini değerleri dünyevi ritüel haline sokar. Görünüşte din vardır, yaşanıyordur; ama içi boşalmıştır. Ahiret unutulmuştur. Dinde dünyevi şeyler bile ahiret önceliğiyle kabul görürken, dünyevileşme çığırı ahireti dünya hesabına kullanmaya çağırır.

7-Dini felsefi şüphelerle sorgulamak ve felsefeyi hâkim, dini mahkûm kılmak.

Felsefe bir akıl disiplinidir. Ama din yerine konulduğunda bir dalalet fırtınası olur. Demagoji ve sapkınlık üretir. ‘Din aklı emretmiş, her şeyi akıl ile sorguluyorum’ diyenlerin elinde bir sopa olur. Akıl havarisi kesilenler bu adese ile çelişkili sorular üretmekte mahirdir. Deizm, ateizm, feminizm gibi kimi ideolojilere dayanır ve şüphelerini muhkemleştirir.

8-İlmi yasaklamak, cahilliği teşvik etmek

Yukarıda zikrettiğimiz bütün dalalet fırtınaları ilmin yasaklanması ve cehlin teşvik görmesi ile yerleşir, ulema-issu’un fetvasıyla kabul görür, insanlar yanlışlığı göremez. Yarayı fark edemez. Kurt gövdenin içine girer. Gövdeyi içten kemirir.

9-Dini çıkarlarına alet etmek

Güç odakları ve iktidar güçleri işlerini meşru göstermek ve insanlar nezdinde itibar kazanmak için dini çıkarlarına alet eder. Böylece taraftar toplar. Dini musibet yaygınlaşır.

Rabbim dini musibetin her türlüsünden günümüz Müslüman’ını korusun. Amin. 

Dipnot:

1 Lem’alar, s. 12