Haftalardır devam eden yüksek sıcaklıklar nefesimizi keserken, günlerdir devam eden orman yangınlarıyla da ciğerlerimiz yanıyor. Yeşil bir örtü ile kaplı olan dağlarımız, kara bir kül haline geliyor. İçinde yanan ve kömürleşen hayvan iskeletleri, insanın yüreğini dağlıyor. Tam bir ateş çemberinden geçiyoruz ve ateşle imtihan oluyoruz. 

Cenab-ı Hak dünyayı, insanların ve insanların dostu ve yardımcısı olan hayvanların yaşayabileceği en güzel şekilde yaratmış, içersini de çeşit çeşit nimetlerle doldurup insana emanet etmiştir. İnsanoğlunu da, dünyanın bir emanet olduğunu takdir edip, nimetlerin şükrünü eda etmekle yükümlü kılmıştır. Bu yükümlülüğü yerine getirirken de, adaletle hareket edilmesini istemiştir. Fakat insan, “çok cahil ve pek zalim” olduğundan, dünya ve içindekilerinin kıymetini bilmediği gibi, dünyayı kendi mülkü kabul etmiş, nimetleri de kendi aklı ve çalışmasıyla elde ettiğini düşünerek, asıl mülk sahibini unutmuştur. 

Gücü ele geçirenler adaleti unutmuş, menfaat üzerine bir düzen tesis etmişlerdir. Menfaat, başkalarını yutarak beslendiği için, zayıflar ezilmiş, sömürülmüş, böylece emanete ihanet etmiştir.

Hiçbir ihanet karşılıksız kalmaz. Nitekim, dünya nimetleri de bu ihanet karşısında yavaş yavaş insanın elinden çıkmaya başlamıştır. İnsanoğlu, kendisine teslim edilen güzelim dünyanın kıymetini bilmeyip, kaynaklarını israf ettiğinden, dünyanın Sahibi de verdiği nimetleri geri almaktadır. İklim değişikliği sonucu mevsimlerin iç içe girmesi, atmosferde meydana gelen ve şimdiye kadar görülmedik anormal hava hareketleri, şiddetli yağmurlar, seller, aşırı sıcaklıklar ve sonucunda dünyada görülen müthiş orman yangınları... Nitekim bu felâketlerden biz de hissemizi alıyoruz. 

Her yangın bir felâkettir. Bir çok acıları beraberinde getirir. Milletçe biz de bu acılara ortak oluyoruz, ama ateş asıl düştüğü yeri yakıyor. Evleri yanan, hayvanları telef olan, bağı bahçesi kül olan insanların çaresizliğini bizlerin tam olarak anlaması mümkün değildir. Allah onların yardımcısı olsun.

Bu afetlerden hepimizin az veya çok bir sorumluluğu vardır. Hiç kimse masum değildir. Bu musîbetlerin elbette zahiri sebepleri vardır. İster kundaklama olsun, ister sönmeden bırakılan bir piknik ateşi, veya atılan bir sigara izmariti gibi sebeplerle olsun, bunların hepsi işin görünen yüzü ile ilgilidir. 

Zaten işin bu yüzü yüzünden tartışmalar, ithamlar, suçlamalar ve savunmaları her gün izliyoruz. Felâketten siyaset üretmeye çalışanları ibretle seyrediyoruz.

Bu tür felâket ve musîbetlerin asıl görünmeyen sebepleri üzerinde durmak gerekiyor. “Hangi fiilinizle kadere fetvâ verdirdiniz ki, şu musîbetle hükmetti?” sorusunun cevabını bulup ona göre yaşamaya başlamadıkça, bu musîbetler ve felâketlerin sonu gelmeyecektir. En başta adaleti ihmal ettik. Adalet, sadece insanlar arasındaki hakların muhafazası ve teslimi değil, bütün mahlûkatın hakkının teslim edilmesiyle gerçekleşir. Bu dünyada sadece insanlar yaşamıyor, bitkiler, böcekler, sinekler ve semeklerin de dünya nimetlerinden bir hakkı vardır. Denizleri kirleterek balıkların hakkını ihlâl ettik, havayı kirlettik, masum insanların yanı sıra bitkilerin hakkını ihlâl ettik, suları israf ederek akarsuları ve gölleri kuruttuk, atmosferin hakkını ihlâl ettik, neticesinde de kuraklık ve aşırı sıcaklıklarla karşı karşıya kaldık. Ve en önemlisi de, ibadetsizliğimiz ve şükürsüzlüğümüzle Allah’ın hakkını ihmal ettik. Şimdi de bu ihmal ve ihlâllerimizin neticesi olarak, ateşle imtihan oluyoruz. 

Cenab-ı Hak, bu felâket ve musîbetlerden ders alarak, doğru yolu bulmamızı ve adaletle hareket etmemizi nasip etsin. Aksi halde, asıl imtihanımız ahirete kalacaktır. 

Asıl korkmamız gereken, ahiret ateşiyle imtihan olmaktır. 

Bundan da Allah’a sığınırız.