Babam terzi…
Bir ömür parçaları iliştirdi.
Durmak… oturmak ölümüydü hayatın!
Yorulmak tuhaf bir şeydi!
Yatağımın baş ucuna gelir; çeker çekiştirirdi.
[kalk, haydi sıçra; kabirde çok yatacağız, derdi.]
Emek, ter, koşmak…. az uyumak, az yemek…
[Ah, İkinci Harp’ten kalma… köşede bir şeyler biriktirmek!]
Babam bu gayretin neydi!
[Fanilikten öç alır gibiydi!]
Bir de terzi levazımatçısı idi.
Cin arabası denilen o bisikletiyle…
Astar, iğne, iplik, pamuk…
İşte bütün sıkletiyle…
Dilenmez asaletiyle…
Terkisinde taşırdı Kayseri’yi.
[Yükü yük etmezdi kendisine!]
İyi bilirim o atölyeleri.
Kuyuların iğneyle kazıldığı yerleri…
Makine seslerinden anlardık ki burda bir terzi var.
Madein Germany Singer olmalı çoğu…
İğnedanlık, yağdanlık, ortada mütevazı soba…
Yaz kış dururdu orda.
Bir kenarda kambur, metre, gönye, mostra…
Her şey milim santim, sıra sıra…
[Hayata benzeyecek diktikleri; ne dar ne bol gelecek!]
İp gibi ince adamlar kalmış aklımda!
İğne iplikleri yerli yerince…
Bir de sakince…
İpliği iğne deliğinden nasıl geçirirlerdi!
Duvarlarda siyah-beyaz tablolar…
Komşumuz Terzi Mehmet Amca’nın arkasındaydı Menderes.
Hep olduğu gibi gülen bir fotoğrafıydı…
Radyolar türkü frekansında mıydı!
Cevizin yaprağı… Gesi Bağları…
[O mütevazı dükkanların buğulu kokusu üstümde hâlâ…]
Her şeyin yeri belliydi…
Kollarında iğneleri…
Ağızlarında bile…
Neydi onların bu cesaretleri!
[Nasıl da ilişmiş öyle hayallerime!]
Ve babamı tanıdım…
Terzilere malzeme götürürken…
Baban çok çalışkan derlerdi.
Malzeme paralarını haftaya ertelerlerken…
[Melul mahzun çıkardım gıcırdayan kapılardan.]
Hele bazıları izbe yerlerde…
O kocaman, besteli makas sesleri…
Mezruları omzunda ciddî adamlar…
Ağır, demirden ütülerin ezdiği kumaşlar…
Var mıdır hâlâ o çizgi taşları!
[Bir dünya bu kadar hızlı döner mi!]
Ölçünüz alındıktan sonra…
Provaya çağrılırdınız arada.
Kol uzunluğu iyi mi ya etek boyu…
Bu renk de sizi iyi açtı, ha!
Haftaya cumaya takımınız hazır…
Çocuklar gibi sevindiğimi hatırlıyorum.
Öbür hafta çarşamba kurban bayramı…
[Ah, gitti gider o türküler gibi hüzünlü günler!]
*
Yorulup nazlandığım olurdu babama.
Koşmak bitmiyordu bir türlü!
Dersim, ev ödevlerim, yazılım var, derdim.
Sen git eve o zaman ders çalış, derdi.
Oh be; bu izin her zaman olmazdı öyle!
Üstümden kalkardı koca bi’ dünya.
Hürriyetin tadını çıkarırdım.
Astarı, makarayı, telayı kendisi yüklenirdi.
[Bizim ailenin sözlüğünden dinlenmek silinmişti!]
Kafam babamda; giderdim amma…
Ne ders girerdi kafama, ne bir şey boğazıma…
Acıkmaz mıydı, Anadolu ayazında üşümez miydi!
Elleri sıcacık bir kış güneşiydi.
[Babamın elleri; ele avuca sığmazdı!]
Babalara çok şiir yok; bilirim.
Şefkati içlerinde eritir onlar.
Herkes görmez içindeki volkanları.
Sessiz ve derinden akar zamanları, kanları.
[Babalar ağlamaz, derler de ondan mı!]
Gelene gidene ayağa kalkardı.
Kitap, para, saadet dağıtan adam…
Söylemesem yarım kalacak şiir;
Bana niye hep sert bakardı?!
[Babamı gülerken görmüş müydüm hiç!]
Yani babam diye demiyorum.
Haşa şikayet de değil…
O değil, bu değil…
Çuvaldızı kendisine; iğneyi bana batırırdı!
[Ve bir yerlerim hâlâ kanıyor!]