Türkiye İktisadî Girişim ve İş Ahlâkı Derneği tarafından “İş Ahlâkında İyi Örnekler” temasıyla düzenlenen Türkiye İş Ahlâkı Zirvesinde bu mesele gündeme taşınmış. Konuyla ilgili habere göre Zirve Düzenleme Kurulu Başkanı Prof. Dr. Ömer Torlak konuşmasında kamuoyunda ve medyada çoğunlukla olumsuzlukların öne çıktığı günümüzde güzel örneklerin gündemde olmasının gerekli olduğunu ifade etmiş.

İGİAD Yönetim Kurulu Başkanı Hüseyin Akça ise toplumların dönüşümünde iyi örnekliklerin önemine değinerek, olumsuzlukları ortadan kaldırabilmenin ancak ahlâklı insanlar eliyle mümkün olacağını dile getirmiş. 

Bildiride, her alanda olduğu gibi medyanın da işini yaparken iş ahlâkına olan ihtiyaca vurgu yapılmış. Sonuç bildirgesinde, ekonomik zorlukların yaşandığı dönemlerde iş ahlâkına aykırı davranışlara daha fazla arttığının ortaya çıktığı hatırlatılmış.

Bildiride, kriz ve zorluk dönemlerinde iyi ve güzel örneklerin daha fazla gündemde olmasına her zamankinden daha fazla ihtiyaç olunduğu vurgulanarak, “Bu noktada medyanın ve sosyal medyanın rolü her zamankinden daha kritik önemdedir. Medyanın sorumluluğu yanında iş ahlâkına yönelik iyi örneklerin anlatılması ve gündemde tutulması noktasında tüm sivil toplum kuruluşlarının sorumlulukları olduğu hatırlatılmalıdır” denilmiş.

Açıklamada şu ifadelere de yer verilmiş: “Karamsarlık oluşturan ve aslında âdeta kötülük baskınmış gibi oluşan algıyı tersine çevirecek bir haber ve iletişim politikası medyanın ana ekseni olarak düşünülmelidir. (...) Kötülük ve olumsuzluğun değil, iyiliğin nasıl arttırılabileceği ve yaygınlaştırılabileceği konusundaki çalışma ve çabalara ilişkin fikir geliştirme süreçlerine katkının herkesin bireysel sorumlulukları arasında yer aldığı göz ardı edilmemelidir.” (aa.com.tr, 11 Kasım 2025)

Bakınız, dolaylı da olsa ekonomik krizlerin çaresi de yine ‘ahlâklı insan’ yetiştirmekten geçiyor. Peki ‘ahlâklı insan’ları kim ve nasıl yetiştirecek? Daha da önemlisi “iyi örnek” gösterilecek insanlar nereden bulunacak? Türkiye’yi idare edenler ‘para’ işleriyle çok meşgul oldukları için “ahlâk krizi”nin ya farkında değiller ya da sebep olacağı zararı önemsemiyolar.