Üniversite öğrencilerinin eğitimlerinde de aksamalar yaşandı. İnternet başta olmak üzere birçok konuda tamamlayıcı adımların atılması gerekiyor.

Bu ölçüde bir virüs salgını beklenmese de, yıllardan beri uzaktan eğitim, evden eğitim, internet üzerinden eğitim gibi konular konuşulup tartışılıyordu. Bunun için yapılması gereken ilk iş, sağlam ve hızlı bir internet altyapısı oluşturmak gerekirdi. Ama bunu gerektiği gibi yapmadığımız son gelişmelerle ortaya çıktı.

Salgın sonrası bütün okullar uzaktan eğitime yöneldi. Millî Eğitim Bakanlığı bunu TV kanalları üzerinden yaparken özel okullar ve üniversiteler ise internet üzerinden ders anlatımı yolunu tercih etti. Ancak internet altyapısının bu yoğun talebi karşılamadığı anlaşıldı.

Yükseköğretim Kurulu (YÖK) bilgilerine göre, Türkiye’de 207 Yükseköğretim kurumu online eğitime geçmiş. Bir başka mesele de internet kotası. Açıklamalara bakılırsa online eğitime başlayan bir öğrenci sadece bir ders için 1 GB internet kullanmak zorunda. Böyle olunca da sıkıntılar ortaya çıkıyor.

Bir öğrenci şu mealde konuşmuş: “Üniversitelerin tümden kapatılması öğrencileri zorlayan bir uygulama oldu. Online eğitim problemleri daha da büyüttü. Birçok üniversitenin online eğitim yapabilecek yeterli altyapısı yok. Bu da eğitimin kalitesini düşürüyor. Derslerde çoğu kez bağlantı kopuyor. İşin bir de internet ve bilgisayar yönü var. Türkiye’de birçok öğrenci bu imkânlardan mahrum.”

Bir başka üniversite öğrencisi de şöyle demiş: “Kaldığımız evlerin kira, fatura giderlerini karşılayamaz hâle geldik. Özel yurtlarda kalan arkadaşlarımız kalmadıkları ayların parasını ödemeye zorlanıyor. Kalmadığımız yurtlara para ödemek zorunda bırakılmak istemiyoruz.”

Çukurova Üniversitesi Öğretim Üyesi Prof. Dr. Adnan Gümüş’ün tesbiti ise şöyle: “Online derslerde topluca karşılıklı mikrofonları açtığımız zaman sistemler kilitleniyor. Bu sorunu aşmak için öğrencilerin mikrofonlarını ve kameralarını kapatması gerekiyor. O zaman da sadece not tutabiliyorlar. Sadece not yazıldığında diyalog kopuyor. Etkili ders işlemek imkânsız hâle geliyor.” (gazeteduvar, 7 Nisan 2020)

Geçen gün konuştuğumuz bir öğretmen de şöyle diyordu: “Biz internet imkânlarıyla dersimizi anlatıyoruz, ama öğrencinin bunu ne kadar hazmettiğini ölçemiyoruz. Hatta ‘sanal sınıf’a gelip sonra ayrılmış olsa buna mani olamayız. Elbette böyle durumda zarar eden öğrenci olur, ama eğitimdeki kalite de düşmüş olur.”

İnternet üzerinden eğitimin başladığı ilk gün derslere bağlanamayan bir üniversite öğrencisi de şöyle demişti: “Hocalarımız önce ‘yoğunluk’ sebebiyle sisteme giremedi. Sonra da bazılarının ‘altyapı yetersizliği’ sebebiyle sisteme dahil olamadığı ortaya çıktı. İlk gün ders programı uygulanamadı, hiç ders yapamadan bitti. Oysa gerekli hazırlıklar önceden yapılabilirdi.”

Uzaktan, evden, internetten ‘sanal eğitim’e hazırlıksız yakalandığımız anlaşılıyor. Bir an önce ihtiyaçları karşılayıp eksikliği gidermek durumundayız. 

Çünkü eğitim ihmale gelmez vesselâm.