Farsça bir kelime olarak “haber getiren” manasına gelen peygamber, dini terim olarak da; Allah’tan vahiy yoluyla aldığı bilgileri ve emirleri tebliğ etmek, muhataplarını hak dine çağırmakla görevlendirilen yüksek vasıflı kimsedir. (Diyanet Ansiklopedisi.)
Burada “görevlendirilen”den maksat “Allah tarafından insanlar arasında seçilen ve görevlendirilen” manasında olduğudur.
İlk insan olan Hz. Adem aynı zamanda ilk peygamberdir.
Yüce Allah, tarih içinde; bazen peş peşe, bazen aynı zaman, bazen kısa zaman ve bazende uzun zaman dilimi içerisinde (Bakara, Maide Sûreleri’nde değinildiği gibi) insanları hidayete çağıran, onları doğru yola dâvet eden Peygamberler gönderilmiş/görevlendirilmiş ve Hz. Muhammed (asm) ile bu görevlendirme son bulmuştur.
Mü’min Sûresi 78. Âyet: “Andolsun, senden önce Peygamberler gönderdik. Onlardan sana kıssalarını anlattığımız kimseler de var. Sana kıssalarını bildirmediğimiz kimseler de var...”
Sayıları kesinlikle bilinmemekle beraber Resul olarak 313 (veya 315) olduğu nebilerin sayısının ise 124 bin olduğu rivayet edilmektedir. (Musnet, Buhari)
Peygamberler; topluluklara, kavimlere, ırklara, ailelere, ailesine... gönderilmiş yani “Hiçbir kavim” peygambersiz bırakılmamıştır.
Bediüzzaman, “Nev’-i beşerin en nuranî ve en mükemmeli olan umum Peygamberler (Aleyhimüsselâm) bil’icma beraber “La ilahe illa hu” deyip zikrediyorlar ve parlak ve musaddak olan hadsiz mu’cizatlarının kuvvetiyle, tevhidi iddia ediyorlar ve beşeri, hayvanat mertebesinden melekiyet derecesine çıkarmak için, onları iman-ı billâha dâvet ile ders veriyorlar...” der. (Asa-yı Musa)
Peygamberlerin bir kısmın kıssaları Kur’ân’da yer almaktadır. Kur’ân’da ismi geçen Peygamberler: Adem (as), İdris (as), Nuh (as), Hud (as), Salih (as), Lut (as) İbrâhim (as), İsmail (as), İshak (as), Ya’kub (as), Yusuf (as), Şuayb (as), Harun (as), Musa (as), Davud (as), Süleyman (as), Eyüp (as) Zülkifl (as), Yunus (as) İlyas (as), Elyesa (as), Zekeriyya (as), Yahya (as), İsa (as) ve Hz. Muhammed Mustafa (asm).
Kur’ân’da ismi geçen ancak Peygamber mi, veli mi olduğu konusunda fikir ayrılığı olan Hz. Üzeyr, Hz. Lokman ve Hz. Zülkarneyn de vardır.
Bediüzzaman, “Evet madem kâinat, hayat için yaratılmış ve hayat dahi Hayy-ı Kayyum-u Ezelî’nin bir cilve-i a’zamıdır, bir nakş-ı ekmelidir, bir san’at-ı ecmelidir. Madem hayat-ı sermediye, resullerin gönderilmesiyle ve kitabların indirilmesiyle kendini gösterir.
Evet eğer kitaplar ve peygamberler olmaz ise, o hayat-ı ezeliye bilinmez. Nasılki bir adamın söylemesiyle diri ve hayatdar olduğu anlaşılır.
Öyle de, bu kâinatın perdesi altında olan âlem-i gaybın arkasında söyleyen, konuşan, emir ve nehyedip hitab eden bir zâtın kelimatını, hitabatını gösterecek peygamberler ve nâzil olan kitaplardır” şeklinde beyan etmiştir. (Sözler)
Selâm ve duâ ile...