Nuriye annemiz, ilerleyen yaşına ve rahatsızlığına rağmen hizmetin her şeyiyle ilgilenir, herkese şefkat kanadını açar, yol gösterir, teşvik ederdi. Nuriye annemiz, kalp rahatsızlığı nedeni ile her salı günü evinden medreseye kadar dinlene dinlene adeta emekleyerek gelirdi.

Hani Üstad, Emirdağ’da Mehmet Çalışkan abiye “Siz nasıl bir üstada talebe olduğunuzu bilmiyorsunuz, eğer bilseydiniz uzak mesafelerden diz üstü emekleyerek derslere gelirdiniz” dermiş. İşte Nuriye annemiz bu şuurla derslere üç beş adımda bir dinlenerek âdeta emekliye emekliye gelirdi.

Medresedeki kız öğrencilerle yakından ilgilenir, onları evine götürür ve misafir ederdi. Eşi Hacı Sabahattin Akar amcamız ile beraber hizmet için her türlü fedakarlığı yaparlardı.

Nuriye annemiz, üç yıl önce rahmeti rahmana kavuştu. Vefatından habersiz dershanede kalan bir öğrencimiz Nuriye annemizi rüyasında görür. Torununu arayarak “Ben Nuriye teyzeyi rüyamda Cennette gördüm, Nuriye teyze vefat mı etti?” diye sorar ve rüyayı anlatmaya başlar:

“Nuriye teyzenin başında beyaz bir tülbent ve üzerinde gri pardösü vardı. Büyük bir masa gördüm ve masada o kadar çok nimetler vardı ki anlatamam. Nuriye teyze baş köşede oturmuş bol bol yemek yiyordu. Beni gördü ve ‘Gel sana Cennetin kokusunu göstereyim’ dedi. Birden duvardan su akmaya başladı. Suyun akışıyla mis gibi kokular geldi, böyle bir koku yok... ‘Peygamber Efendimizi (asm) gördün mü?’ dedim. Gördüm! Dedi. Bu kadar yemeği nasıl yiyorsun tek başına dedim, bizim çocuklar her salı günü getiriyorlar dedi.” (Umumi dersimiz salı günüdür.)

Rabbim bizlere iman ve Kur’an hizmetinin ehemmiyetini anlamayı ve bu hakikatleri ruhları aç, gönülleri muhtaç olanlara ulaştırmayı nasip eylesin. Amin.

Cenab-ı Haktan niyaz ederiz ki, bizleri bu iman ve Kur’an yolunda İhlas, sadakat sebat ile istihdam eylesin. Amin. Rahmet-i Rahmana kavuşan tüm ağabey ve ablalarla bizi Cennetinde buluştursun. Amin. Peygamber Efendimize (asm) ve Üstad Hazretlerine komşu eylesin. Amin. Allah’ın selamı rahmeti ve bereketi üzerinize olsun…