“Risale-i Nur eczaları [cüzleri], küre-i arzın [yeryüzünün] mevsim-i erbaa [dört mevsim] kütüphanesinde bir bahardır. Ve bahar kadar letafetlidir ve canbahştır [hayat bahşeder] ve ölmüş arza o bahar vasıtası ile hayat verildiği gibi, Risale-i Nur eczaları da ölmüş arz (gibi) kulûblara [kalplere] taze hayat verir.” (Sözler s. 471)

Yeryüzünün kuzey yarımküresinin, bahçelerde ve kırlarda açan yeşil yaprak ve rengârenk çiçeklerle taze örneklerini bir kez daha hayranlıkla temâşâ ettiğimiz yeni bir dirilişe sahne olduğu şu günlerde, bu bahar haşrini Risale-i Nur rehberliğinde okumanın çok ayrı bir hazzı var.

Halil İbrahim Efendi, yeryüzünde asırlardır münavebeli olarak yaşanagelen dört mevsimi bir kütüphaneye benzetiyor. Her an dinamik bir yenilenmenin cereyan ettiği bu canlı kütüphanenin her dönüşümünde okunacak sayısız Esmâ tecellîleri var: Sâni, Mukaddir, Hakîm, Muhyî, Musavvir, Müzeyyin, Cemîl, Rahman, Rezzak, Adl, Evvel, Zâhir, Bâtın...

Bu Esmâ tecellîlerini okuyabilmenin rehberi ise Kur’an ve onun hakikatli tefsiri Risale-i Nur. Kur’ân kâinatı okuyor, kâinat da Kur’ân’daki hakikatleri tefsir ediyor. Kâinattaki varlık ve kanunları keşfedip inceleyen ve “sema-arz-beşer” ilimleri tasnifi kapsamına giren her bir fen, aynı zamanda Kur’ân’da işaret ve ipuçları verilen gerçekleri ortaya çıkarıyor. 

“Zaman ihtiyarladıkça Kur’ân gençleşiyor” hakikatinin en önemli dayanaklarından biri bu. Ve Risale-i Nur baştan sona bize bu engin gerçekleri izah ediyor.

Kâinat kitabının da, Kur’ân’ın da “müellif”i olan Yaratıcımızın her iki kitaba gizlediği ve asırlardır keşfedilememiş olan derin sır ve şifreler, çağın tefsiri Risale-i Nur’da çözülüyor ve ortaya çıkarılıyor.

Onun için, ahirzamanın kasvetli kışında cennetâsâ bir baharın eşsiz ve göz kamaştırıcı güzellik ve esintilerini taşıyor.