Hemen söylemeliyim ki öğretmenlik; iman ve Kur’ân hizmeti için en verimli bir meslektir ki öğretmen kardeşlerime, bu mesleğin kıymetini iyi bilip ve ona göre değerlendirilmesine dikkatlerini çekmek istiyorum.

O yıllar, hakikaten benim için manevî ıztıraplarımın ziyadesiyle olduğu yıllar idi. Zahirde dünyevî en iyi mesleklerden olmasına ve baba mesleği gibi çekirdekten yetişmiş olmama rağmen farklı duygularım, tereddütler içerisinde bulunduruyor idi.

Mesleğimiz icabı neredeyse sürekli hanımlar ile muhatap oluyoruz. Hamdolsun hiçbir hanıma küpe, yüksük takmamış, ama bilezik takmayı da çorap yardımı ile takıyorduk ki kim icad ettiyse rahmet diliyorum. Çocukluk yıllarımda henüz çorap ile bilezik takma yok idi, sabunlu elde kaydırarak bilezik takılıyor idi, şükür onu da yapmamıştım. Bunları niye anlatıyorum? Mesleğimizin İslâmî hassasiyet noktasında karşılaşılan uygulamalar bunlar. Elbette sadece bunlar değil idi.

Ve esasen rahmetli Ali Şeflek Ağabey ile alâkalı olana geliyorum.

Emtianın karşılığı para, paranın karşılığı da emtia, diye bildiğim o yıllarda yurt dışından izne gelen işçilerimizin dövizlerini para olarak kabul ettiğim için onları Türk parasına çevirmeyi doğru bir hareket olarak görmüyor idim. Zira paranın para ile değişimini faiz veya ona yakın muamele biliyor idim. Hatta bazı müşterilerin dövizlerini takva zannıyla almıyorum. Diğer taraftan da bankaya yönlendirerek çare arıyorum, güya, kaş yaparken göz çıkarmak gibi.

İşte bu ve benzeri sancılı devirde İstanbul’a ürün almaya gittiğimde bu dertlerime cevap arıyordum. Sorularıma cevap için Hacı Ali Şeflek Ağabeyi gösterdiler ve dükkânına gittim.

Bu ilk ziyaretimizde hassasiyetimizden dolayı tebrik etti ve o tecrübeli malûmatını nakle hatıra ile başlamıştı. O yıllar, döviz alım satımının serbest piyasada yapılması yasak idi ve yakalanıldığında hapis cezası vardı. O, aynı muameleyi yaptığını ve cezaevinde yattığını anlattı. Hikâyesinin sonunda yabancı paranın emtia olduğunu ve onu bizim para ile mübadele edebileceğimi ifade edince bir hayli rahatlamıştım.

Evet, aynı para cinsinin birbiri ile mübadelesinde eşit olması aranırken farklı para cinsinde aynı eşitlik aranmaz. Yüz lira, yüz lira ile eşit değiştirilmelidir, yüz bir olursa faiz olur.

Kuyumcunun İslâmî konulardaki hassasiyeti vasıflı sancılı yıllarım yirmi yılı geçmiş otuza dayanmıştı. Alanında ilk eser olan İslâm’da Kuyumculuk isimli eserimiz bu sancıların bir mahsulüdür, hamdolsun. İstanbul Kapalıçarşı’da meslektaşlar ile yaptığım görüşmede hep Şeflek Ağabeyi hatırlar, duâlar ederdim. Bir defası sorduğumda Nazilli’ye göçtüğünü söylediler ve telefonunu bularak kendisi ile görüştüm. Çok yaşlanmış, ihtiyarlığın o son demindeki yıllarını yaşıyordu, beni hatırlamasını bekleyemezdim.

Üstadım Bediüzzaman’ı ziyaret eden son şahitlerden Ali Şeflek Ağabeyin, Kur’ân Kursu hocalığından alınmasının sebebi olarak Risale-i Nur’u tanıması, o günün medyasında haber geçiliyor.

Onun, o güzel vefatı, bu ayrılığın hicranını kısmen dindirebilirdi. Ailesine ve dostlarına sabır ve kendisine rahmet dilerken, vefatındaki güzelliğe imrendim doğrusu.

Allah rahmet eylesin. Mekânını ve makamını Cennet eylesin. Âmin.