Hiçbir müfsid müfsidim demez her zaman,

Hak suretten görünür dikkat ediniz aman,

Söylenen her bir sözü, kalbine sokma heman,

Hayalinde tut beklet mihenge vurun her an.

Mihenk, Kur’ân ve Sünnet dosdoğru terazidir,

Bunlarla tartabilsen kemalat dizi dizidir,

Din hayata hayatsa her mahluktan azizdir,

Din hayattan çıkarılsa her şeyin rezilidir.

Söylenen söz altınsa alıp kalbinde sakla,

Hak yücedir her zaman haktan başka âlâ,

Söylenen söz bakırsa aman kalbine sokma,

Yum gözün aç ağzını diyene aman kanma.

Yüzde seksen insanlar değildir ehl-i tahkik,

Bunlar avam-ı nastır tanımazlar hakaik,

Ölçüleri hüsn-ü zan, bu ise değil etik,

Böyleler çabuk kanar başları öne eğik.

Yirmisi ehl-i tahkik mihenge vurur bilir,

Söz altın mı bakır mı çok çabuk fark edilir,

Nurcular ehl-i tahkik büyük artı elde bir

Sosyal hayatta Nurlar hep deniz feneridir.

Hak batıldan ayrılır hep hakka sahip çıkar,

Müfsitlerin ifsadı toplumda yara açar.

Müfsidlerin her biri fasık-ı mütecahir,

Bunları gıybet etmek, dinen elbet caizdir.

İnsanların ifsadının önüne geçilir böyle,

Fert ve cemiyet kurtulur, hakikatler gelse dile,

Cibali baba, kambur, fethe mâni olsa da,

Hak galip gelecektir, hakkı getirsek dile.

Bediüzzaman der ki; müfside geçit verme,

Hakikati haykırıp müfside boyum eğme,

Müsbet iman hizmeti, sen bunla mükellefsin,

Müfsidin ifsadını önleyin, hizmet edin.