Bu dünyadan göçtü bir YİĞİT adam,

Son nefese kadar çekse de çok gam,

Zübeyrî çizgide sebata devam,

Nurlardan sapmadı olsa da idam.

Nura sadakatle anılır adı,

Üstada ittibâ idi feryadı,

Şahısla değildir onun cihadı,

Gaflete düşene şefkat tokadı.

Dünyevî makamlar birer vesile,

Hayatında hakkı getirir dile,

Her türlü hakaret yapılsa bile,

Hakkın yanındadır çekse çok çile.

Hayatı boyunca NUR'a talebe,

Tavizle kimseye olmadı gebe,

Bütün tazyiklere etti galebe,

Şahs-ı manevîye bağlıydı yine.

Meşveret kararı bağlar herkesi,

Her zaman her yerde belli adresi,

Şer’i meşverettir her bir cümlesi,

Haklı meşverettir her bir zerresi.

İçtimaî hayat, siyasî hayat,

Bunlara dayanak hadis ve âyât,

Nurların dışında yanlışlar kat kat,

Nurları okuyup edin çok dikkat.

Yavuz Yiğitoğlu bunlarda mahir,

Bu hakikatlerse herkese zahir,

Üstadın yoludur evvel ve ahir,

Üstada tâbiysen olursun tahir.

Çok şey anlatıyor vefatın elbet,

Salgın sebebiyle belki şehadet,

Kazanırsın elbet kudsî velâyet, 

Hakka hakîkate vurulamaz ket.

Ömrünü harcadı Allah yoluna,

Bakmadı elbette sağ ve soluna,

Allah rahmet etsin Ömer kuluna,

Hakkınızı helâl edin Yiğitoğlu’na.