Hayat başlangıç ve bitiş, varlık ve yokluk, kavuşma ve ayrılık gibi tekrarlarla akıp geçiyor. 

Bir hadis-i şerif meali şöyledir: “Ne kadar yaşarsan yaşa, bir gün öleceksin. Kimi seversen sev bir gün ayrılacaksın. Ne yaparsan yap (ister iyi, ister kötü) karşılığını göreceksin.” Bazı kaynaklarda bu hadis-i şerifin Peygamber Efendimiz’e (asm) Cebrail (as) tarafından söylendiği nakledilmiştir. Öyle dahi olsa, bu sözü bütün insanlara söylenmiş olarak kabul edebiliriz.

Yaşımız kadar yeni bir yıla girdik. Yaşımız kadar yeni bir bahar, yeni bir kış gördük. Allah bize ne çok zaman tanıdı, ne çok fırsat verdi… Sağlık verdi, çeşitli nimetler verdi, kullanmamız için cihazlar, aletler verdi. El, ayak, göz, kulak verdi… Hangi birini sayabiliriz? Hangi birine ne kadar şükredebiliriz? Bilemiyorum. Biz bunca nimetlerle dolu ömrümüzü nasıl geçirdik ve geçirmekteyiz? İlk defa ilkokul ders kitabımda gördüğüm eski yılı beli bükülmüş bastonlu dede, yeni yılı da yeni doğmuş bebek şeklinde gösteren fotoğraf karesini hayatım boyunca defalarca gördüm. Eğer ömrümüz yeterse bir gün o beli bükülmüş bastonlu ihtiyar biz olacağız ve uğurlanıp gideceğiz bu dünyadan. Yeni gelen bebekler dolduracak yerimizi. Bir yılın bittiği gibi bir ömür de bitecek. Yeni bir yılın gelişi gibi kabir hayatı da gelecek. Sonra kabir hayatı da son bulup mahşer günü gelecek. Mahşer de sona erecek. Mükâfat ve cezanın olduğu, zerre kadar iyilik ve zerre kadar kötülüklerin karşılıksız kalmadığı bir zaman, ebedî bir hayat gelecek. İşte şu an gelişigüzel, bazen de anlamsızca yaşadığımız şu dakika ilmekleriyle o ebedî hayatı dokuyoruz. Bunun ne demek olduğunu tam idrak edebilseydik değil bir dakikamızın bir saniyemizin bile boş geçmesini istemezdik. Ağzımızdan çıkan bir kelime orada meyve vermeyecek bir kelimeyse ne işe yarar? Attığımız bir adım orada sevap kazandırmayacaksa ne içindir?

Bu yeni yılda ebedî mutluluğumuz için alacağımız en iyi karar; bizi yoran, yıpratan dünyada kalacak işlere ehemmiyet vermeyip, ahirette bizi kurtaracak olan işlere yönelmeliyiz. Ahirette bizi kurtaracak olan eserler okumalı, kendi imanımızı ve başkalarının imanını kurtarmaya yönelik eserler ve hizmetler bırakmalı. Kendimizi, kâinatı, kâinatın sırlarını okumalı, yaşadığımız anlarla ebedî saadetimizi dokumalı; yaralı, muhtaç kalplere şefkat ile dokunmalı, güzelce yaşamalı, güzelce ayrılmalı vesselâm.