Akşam teravih namazından sonra imam herkesi iftara dâvet etmişti.
İlk defa cami iftarına gidecekti ve çok heyecanlıydı.
Yarım tuttuğu orucunu ikindiye yakın açmıştı ve şimdi de akşam saatine kadar bir şey yemeyecekti. Annesi bugün mukabeleden geç gelmişti. O gelince hazırlandılar ve gittiler.
Babası işten direkt oraya gidecekti. Gittiklerinde her şey hazırlanmaya başlamıştı bile. Kalabalık, mutluluk ve topluca yapılan duâ...
Hiç unutmayacağı bir iftar olmuştu. Bu Ramazan ne güzel bir aydı böyle herkesi birleştiren.