İstibdadın, zulüm ve tahakküm etmek gibi bariz bir vasıf ve karakteri vardır.

İstibdat: Tahakküm, zorbalık ve zorla hükmetmenin adıdır. Tamamen keyfî bir muamele ve davranış şekli olup, bunun bir kişi tarafından uygulanmasıdır.

İstibdat: Kuvvete istinat eden; cebir, baskı ve zorlama yolunu ihtiyar eden yönetim tarzıdır.

İstibdat: Rey-i vahittir. Yani tek bir şahıs ve kişinin; kendi görüş, istek ve arzuları doğrultusunda; ülkeyi idare etmesidir.

İstibdat: İşte bu yüzden, sui-istimale salâhiyet ve sorumluluğunu gayet derece kötü kullanmaya çok müsait bir zemindir.

İstibdat: Zulmün temeli, insaniyetin / insanlığın mahvına ve yok olmasına imkân ve fırsat veren bir rejimdir.

İstibdat: Sefalet, perişaniyet, düşkünlük ve yoksulluk derelerinin esfel-i safilînine, cehennemin en aşağı tabakasına; insanı sürükleyen gayri insanî bir idare şeklidir.

İstibdat: Müslüman milletleri, İslâm dünyasını zillet ve aşağılığa iten bir idare tarzıdır.

İstibdat: Ağrazı / garazları, kötü maksatları ve husumeti / düşmanlığı uyandırır.

İstibdat: İslâmiyeti zehirlendirerek; yani onun hayat veren ışığını söndürerek, insanları karanlıkta bırakır.

İstibdat: Her şeye sirayet etmesi sebebiyle; her şeye zehirini atar, her şeye zehirini döker.

İstibdat: Müslümanlar arasında ihtilâf ve anlaşmazlıkların, birbirine zıt farklılıkların çıkmasına da sebep olur.

İstibdat: Taklîdin, yani delilsiz olarak hareket etmenin, şeriat ve dindeki delilleri bilmeksizin, bir hükümle amel etmenin de babası ve atasıdır.

İstibdat: Siyasî istibdadın çocuğu hükmünde olan ilmî istibdadı netice veren de yine istibdattır. Nitekim, Mürcie, Cebriye, Rafiziye ve Mutezile gibi İslâmiyeti müşevveş eden fırka, grup ve partilerin de doğmasına yol açan; ilmî istibdattan başkası değildir.