“Hâlık-ı Rahîm ve Rezzak-ı Kerîm ve Sâni’-i Hakîm; şu dünyayı, âlem-i ervah ve ruhaniyat için bir bayram, bir şehrâyin suretinde yapıp bütün esmasının garaib-i nukuşuyla süslendirip küçük büyük, ulvî süflî her bir ruha, ona münasip ve o bayramdaki ayrı ayrı hesapsız mehasin ve in’amattan istifade etmeye muvafık ve havas ile mücehhez bir ceset giydirir, bir vücud-u cismanî verir, bir defa o temaşagâha gönderir.” (17. Söz).

Size yapılan bunca zulüm, işkence ve bed muamelelere mukabil bir mahkeme-i kübranın olduğuna inananlardanız. Biliyoruz, manevî şahsiyetinizle yanımızdasınız.

Aziz Üstadım. Milyonlarca talebeniz bu mübarek bayramda size hasret duyguları içinde rahmet okuyor.

Sizi dünya gözü ile görmek çok arzu etmemize rağmen bu mümkün olmadı. Bütün bu sebeplerden dolayı, bayramınızı binler ruh-u canımızla tebrik ediyoruz.

Siz Nur’un bayramını bize yaşattınız. Sizi çok seviyor ve çok duâ ediyoruz. Zalimler zulm ettiler. Fakat siz, kâinat kadar ağır ve kutsi dâvâ adına yapılan haksızlıklara beş para ehemmiyet vermeden yürüdünüz. Geriye bıraktığınız Nur okyanusu içinde sizin aziz ruhunuza gönderilen Fatihalar, bizim, size reva görülenlere mukabil teselli oluyor.

Üstadım. Buyuruyorsunuz ki; “Kalben rahatsızlığım dolayısıyla, Kurban Bayramı’na kadar Süleyman Efendi, Şamlı Hâfız Tevfik, Abdullah Çavuş ve Mustafa Çavuş’tan başka kimseyi kabul etmiyorum. Affedersiniz gücenmeyiniz! Said Nursî.”

Bediüzzaman Hazretleri’ne bir ömür boyu çektirdiği çile ve ıztırapları, dinî bayramlarda da çektirmekten geri kalmamışlar. Bediüzzaman ve talebelerine karşı yapılan bu zulümlerin cezalarını kısmen bu dünyada gördükleri gibi, ekseriyet itibariyle elbette mahkeme-i kübrada hesap verecekler.

Üstad Hazretleri, bir bayramda yapılan zulümle alâkalı ifadesinde şöyle der: “Bu yirmi sene kırk bayramımı münzevî, yalnız geçirdim. Artık yeter! Kabir kapısındayım, beni dünyaya baktırmayınız. Hattâ bu yirmi bayramdır, bir ikisinden başka umumlarında, bu gurbette, kendi odamda yalnız mahpus gibi geçirdim.”

Aziz Üstadım. Yine talebeniz Hasan Feyzi Ağabeyin şu ifadeleriyle teselli oluyoruz: “Çekilen ahlar yüzünden yalnız senin değil, yüzlerle yerinden delinen hepimizin ciğerlerimizin tamiri ve tedavisi kabil değil. Biz hep ağlayan bu beşeriyetin gözyaşlarının seninle, yani Risale-i Nur ile dineceğine, hep sızlayıp acıyan kalblerin, hâdim olduğun Nurlar’la teselli bulacağına bel bağladık ve inandık.”

Bayramınız mübarek olsun Üstadım.