Evvelâ: Ruh u canımızla sizin Ankara gibi yerde harika bir tarzda hizmet-i Nuriyenizi tebrik ediyoruz. Hakikaten ümidimizin fevkınde ehl-i maarif ve mektepliler kısmında çok ehemmiyetli bir intibaha vesile oldunuz. 

Bir senede Ankara gibi bir yerde bu hizmetiniz on senede ancak yapılacak. Az bir zamanda bu vazife-i imaniyeyi yaptığınıza kanaat edip kuvve-i maneviyeniz ehemmiyetsiz hâdiselerle kırılmasın. Belki daha şiddetli çalışmanıza vesile olsun. 

O gibi yerlerde dâhilden ve hariçten gelen yirmi kadar siyasî ve içtimaî cereyanların hodfüruşâne ve garazkârâne çarpıştıkları bir zamanda Kur’ân ve imana hizmetiniz ve üniversitelilerin Nurlar’a takdirkârâne sahip çıkmaları, bütün Nurcular’ı sevindirdiği gibi, ileride inşaallah âlem-i İslâm’ı da sevindirecek. Sizlerin az hizmetinizde mükâfat çoktur. 

Bazen askerlikte ağır şerâit altında bir saat nöbet, bir sene ibadet hükmünde olduğu gibi, sizler ve İstanbul Üniversiteli Nurcular’ı dahi, az zamanda çok vazife gördünüz. Mesainizin semeresi az da olsa kanaat ediniz. Mücahede cephesinde bazı zayıfların geri çekilmesi cesurlarda daha ziyade kahramanlık damarını tahrik ettiği gibi, Nur fedakârları, vehhamların çekilmesiyle daha ziyade gayret ve sebata, belki şevkle daha ziyade çalışmaya sebep olmak gerektir.Evet, Risale-i Nur’un mühim bir hakikatinden siz fıtraten bir ders aldınız. Yine o hakikatı nazar-ı dikkate alınız. 

O da şudur:

Vazifemiz ihlâs ile iman ve Kur’ân’a hizmet etmektir. Amma bizi muvaffak etmek ve halka kabul ettirmek ve muarızları kaçırmak ise, o vazife-i İlâhiyedir. 

Biz buna karışmayacağız. Mağlûp da olsak, kuvve-i maneviyeye ve hizmetimize noksanlık vermeyecek. O noktada kanaat etmek lâzımdır.

Meselâ, bir zaman İslâm’ın büyük bir kahramanı Celâleddin Harzemşah’a demişler: “Cengiz’e karşı muzaffer olacaksın.” 

O demiş: “Vazifemiz cihad etmektir. Bizi galip etmek vazife-i İlâhiyedir. Ona karışmam.” 

Sizin şimdiye kadar sarsılmadan hâlis hizmetinizin delâletiyle, siz de bu kahramana iktidâ etmişsiniz. Binden bir iki adam sizden kabul etse, yine sarsılmamak gerektir. Bazen bir iki adam, bine mukabil geliyor.

Emirdağ Lâhikası, 270. mektup, s. 385

LÛ­GAT­ÇE:

ehl-i maarif: İlim, irfan sahipleri, bilgili ve kültürlü kişiler.

fevkinde: Üstünde.

fıtraten: Fıtrî olarak, yaratılıştan, yaratılış itibariyle.

hodfüruşâne: Kendini beğendirmeye çalışarak.

intibah: Uyanış.

muarız: Muhalefet eden, karşı çıkan, muhalif.

şerâit: Şartlar.

vehham: Çok şüphe ve vesvese eden, çok kuruntulu; vehimli.