Yaza dair, tatile dair bir amacı olmayanlar yandı. ‘Can sıkıntısı’, yakıcı.
Liseli, üniversiteli öğrencilerle görüşüyoruz. ‘Ne var gündemde?’ diye soruyorum. Onlar da yaz boyu ‘can sıkıntısı’ diyorlar.
‘Yaz boyunca neler yapacaksınız?’ diyorum.
İnşaatta çalışacak olan tıp, mühendislik öğrencilerimiz var.
‘Neden?’ diyorum.
Yıl boyu bütün harcamalarımızı bu yaz dönemi çalışmalarımızdan kazandığımız harçlıklarla karşılıyoruz.
Bu çok anlamlı. Çünkü kendi alın teri ile kazanmış olan öğrencinin elbette harcamaları da rastgele olmayacaktır.
Dakikada üç beş kez ‘canım sıkılıyor’ diyen bir başka gencimize, ‘Can sıkıntısı iyidir, bir sinyaldir’ diyorum.
‘Ne sinyali hocam?’ diyor.
Ben de, ‘Can sıkıntısı bir boşluk sinyalidir.’ diyorum.
Aynı gencimize, yaz dönemi boyunca neler yapacağını soruyorum.
Önce kaçamak cevaplar veriyor. Gerçekten soruyorum. O da, hocam doğrusunu söylemek gerekirse, ‘Yapacak bir iş yok.’ diyor.
Bu işi biraz kovalıyorum. Yani onlarca farklı farklı üniversiteli, liseli gençlere, ‘Yaz döneminde neler yapıyoruz?’ diyorum.
Çoğunda bir plan yok. Ve ilginç olan da, yapacak bir işi olmayanların hepsinde de ‘can sıkıntısı’ var. Oysa, yaz döneminde bir işi olanların, taşımadıkları şey ise, ‘can sıkıntısı’.
Evet, konu kendi çocuklarımıza geliyor. Bir baba olarak haliyle yaz aylarımızın daha verimli ve anlamlı geçmesi için, bir gündem oluşturuyorum.
‘Haydin bakalım yaz aylarında kim, ne yapacak?’ diyorum ve gündemi konuşmaya başlıyoruz. Ortanca kızıma, sitedeki liseli kızlara dönük bir Risale-i Nur dersi teklifi var, hem de yine sitede oturan çok sevdiği kız arkadaşıyla birlikte, ortak bir sorumluluk. Önce biraz nefis kaynaklı dirençler… Sakin sakin izahlar ediyoruz. Kazançları ifade ediyoruz. Allah’ın rızasını, kabulünü paylaşıyoruz. Karar ver, yoksa başkalarına teklif gidecek diyoruz. İmtihanı sürüyor… Bize yapılan her hizmet teklifi bir imtihandır, bir ikram ve ihsandır.
Büyük kızım ise, bir ortaokullu öğrenci topluluğunun programını yürütecek. Akıl onda ön planda, biraz farklı cümleler kursa da akıl galip geliyor ve kabul ediyor.
En küçüğümüz ise zaten yatılı okul programına katılıyor. Sonrasında da ablasının yürüteceği programda yer alacak.
Ehh, şükür. Annenin, babanın okuma programları var. Çocuklar da programda. Yani hayat programlı. Şimdi programlar için çalışmalar başladı bile. Herkes odasına çekilmiş konu çalışıyor. Harika bir manzara. Yaz mevsiminde, okulların tatile girdiği bir zaman diliminde şimdi herkesin bir amacı var. Amaç varsa, sıkıntı yok.
Özellikle de yüksek idealler ve ebedi hayat için bir hayat amacınız varsa, demeyin geçen zamanların keyfine. Böyle geçen zamanların yüzü gülüyor.
Bir tohum gibi zaman an be an ebedileşiyor. Bir, bine dönüşüyor.
Birileri de, ‘can sıkıntısı’ndan patlıyor, çatlıyor.
Aslında, ‘can sıkıntısı’, amaçsız bir hayatın acı tokadıdır.
Tokattan kurtulmak isteyen, ebedî bir hayat amacı belirlesin.
Canınız sıkılıyorsa hiç durmayın. Hemen bir hayat amacı belirleyin.
Ne mi yapabiliriz? Meselâ, Kur’ân okumasını bilmiyor musunuz? Kur’ân’ı kıraatlı okumayı bilmiyor musunuz? Daha bir hatim programına katılmadınız mı? Kaç tane aşr-i şerif ezberinizde var? Tesbihatı henüz ezberlemediniz mi? Bu yaz kaç kitap bitirmeyi planladınız? Bir gezi düşünceniz var mı? Ya da bir ziyaret? Ya da daha başka bir iyilik harekâtı…
Bir ekim yapmamışsanız, bir hasat alamazsınız.
İşte zaten ‘can sıkıntısı’ da, verimsizlik, meyvesizlik, amaçsızlıktır.
Bu da insana lâyık bir şey değildir.
Hayat, faaliyet ve harekettir. Faaliyeti olmayan bir hayat, hayatiyetini de kaybetmiştir.