Sönmeye yüz tuttu gençlik ateşi, 

Gafil gönül, neye güveniyorsun. 

Gûruba yaklaştı ömür güneşi, 

Kızıl ufuklara şafak diyorsun. 

Kalbinde iman çekirdeği taşıyan ve namazlarını da kılmak isteyenleri namazdan alıkoymak için şeytan fırsat kollamaya devam etmektedir. Nefsin hoşuna gidecek masum görünüşlü suallerin zehirli oklarını gençlere çevirerek, “sen daha gençsin, hayatın zevkini yaşamaya bak, yaşlanınca namazını kılarsın” şeklinde telkinlerde bulunur. Bu telkinlerin tesirinde kalan gençler de, “ben daha gencim önümde uzun bir hayat var, yaşlanınca namazımı kılsam olmaz mı?” diye sormaya ve ufak da olsa bir destek almaya çalışırlar.                 

 Peki, acaba yarına çıkmaya garantimiz var mı? Bugün işimiz varsa, yarın işimiz olmayacak mı? Hem gençlikte kılmadığımız namazı, yaşlanınca kılmak daha zor gelmez mi? Geriye doğru şöyle bir baktığımızda, “Zaman ne çabuk geçiyor” diyen bizler değil miyiz? Yoksa kendimizi ölümsüz bilip, lüzumlu işleri de lüzumsuz mu görüyoruz? Hem de her genç yaşlanacaktır diye bir kesin kural var mı? Genç yaşta, hatta çocuk yaşta kaç arkadaşımızı toprağa verdik, bir düşünsek?

 “Ben daha çocuğum, ben daha gencim, benden yaşlı insanlar var” diyerek ölümü kendilerine yakıştıramayanlar, bir kabir ziyaretinde bulunsalar ve mezar taşlarındaki kitabeleri okusalar, kendilerinden çok daha küçük yaşta vefat etmiş olanların orada yatmakta olduklarını göreceklerdir. 

Şeytanın en büyük hilelerinden birisi de, önemli vazifeleri erteletip, daha sonra da unutturmaktır. Bir gence der; “sen daha gençsin, gençliğini yaşa, hayatın zevkini çıkar, daha önünde uzun yıllar var, nasıl olsa namazını kılarsın.” Genç okulunu bitirir, işe girer, çalışma hayatına atılır. O zaman da, “şimdi çalışma zamanı, çalışmak da ibadettir. Önce işini yap, emekli olunca bol bol vaktin olur, o zaman namaz da kılarsın, hacca da gidersin” diye yine ibadetleri erteletmeye çalışır. Emekli olduktan sonra da, hastalıklar başgösterir, ağrılar artar, insanın ibadet yapacak gücü ve takati kalmaz. Şeytan yine devreye girer, “bak ihtiyarladın, ibadete yapacak halin kalmadı, Allah’ın rahmeti boldur, ihtiyarları affeder inşallah” diyerek, insanın namazsız ve ibadetsiz bir ömür geçirmesine sebep olur. 

Onun için acele edelim, yaşadığımız her günü, içimize çektiğimiz her nefesi canımıza minnet bilip namaz vazifemizi ifa edelim.