Mânevî hizmetler vesilesiyle tanışmamız sonrası yeğeninin bulunduğumuz ilçeye atanması ile daha yakın görüşür olmuştuk. Ancak onunla daha yakın ve hasbî sohbetlerimiz Tokat’ta yapmış olduğumuz 4. Yetişkinler Risale-i Nur programında olmuştu. Sakin, sessiz, ancak çok müdakkik oluşu dikkatimi çekmişti. Zaman zaman hususî sohbetlerimizde hem meslekî, hem de Risale-i Nur üzerine uzun değerlendirmelerimiz oluyordu. Samimî, sadık ve gayur bir kardeşimizdi. Pek öne çıkmayı sevmez, ancak meselelere vakıf bir duruşu vardı.

Bundan üç sene önceki yetişkinler okuma programı Çorum’da yapılmıştı. Bir günümüzü de Sungurlu ilçesine ayırmış ve Metin Hocamızı, Hasan Hocamızın bağ evinde görmüş ve konuşmuştuk. Bel fıtığından dolayı çok şiddetli ağrıları olduğunu söylemiş ve aynı ay içinde 30 yılı aşkın öğretmenlik mesleğinden emekli olmak için dilekçe verdiğini söylemişti. Dediği gibi aynı sene içinde emekli oldu. Sonraki yıllar içinde yaptığımız son iki yetişkinler okuma programına da katılmaya gayret etmişti. En son 1-7 Temmuz 2019 tarihleri arasında yapılan programa da dahil olmuş ve yapılan müzakereli derslerden çok istifade ettiğini söylemişti. En son görüşmemiz o program oldu. Bize hastalığı ile ilgili hiçbir şey söylememişti. Hatta beraber geldiği arkadaşları da bahsetmemişti. Kurban Bayramı’nın üçüncü günü telefonla Metin Hocamızı aradım. Ondan bir bilgi almak istiyordum. Uzun süre telefonu çalmasına rağmen açmamıştı. Sonra Nebi Ağabeyi arayarak gerekli bilgiyi almıştım. Ancak Nebi Ağabey de Metin Hocamızın rahatsızlığından bahsetmedi. Aradan iki gün geçti Çorum’dan Süleyman Ağabey mesaj çekerek Metin Hocamız için acil duâ talebinde bulundu. Durumun ciddî olduğunu, Ankara’da ameliyata alındığını, beyinde bir kitle tesbit edildiği söylemişti. Bizler de elimizden geldiği kadar çok kişiye ulaşarak duâ talebini iletmeye çalıştık. Ancak gelen son haber hepimizi çok üzdü. Metin Hocamız Hakk’ın rahmetine kavuşmuş, Peygamber Efendimiz’e (asm), Üstad’a ve önden giden akraba ve dostlarına kavuşmuştu. Allah rahmet etsin, mekânı Cennet olsun. 

Metin Hocamız son nefesine kadar Risale-i Nur dâvâsında sadâkatle devam etti ve şahs-ı mânevîye bağlı olarak ruhunu Rahmana teslim etti. Bundan sonra günah cihetiyle vefat etti, ancak şirket-i mânevîyeye dahil olduğu için sevap cihetiyle ‘ben ölmüyorum, manen sizlerle beraberim’ sözü ile berzah âlemine gitti. Ne mutlu ona.

Metin Erkişi Hocamızın 2014 yılında Tokat’ta yapılan 4. Yetişkinler Risale-i Nur Okuma programındaki düşüncelerini paylaşıyorum.

“Yetişkinlerin sorumlulukları gençlere nazaran daha fazla. Ailesine, çocuklarına, evine ve çevresine karşı daha fazla sorumluluk taşımaktalar. Bütün bu sorumluluklar insanın kendisine karşı olan mânevî sorumluluklarını gölgeleyemez ve gölgelememeli. Bilhassa ziyadeleştirilmelidir. Öyle ise artan ve ağırlaşan bu sorumlulukların altında zorlanan nefislerimizi daha güçlendirip şevke getirmek, gelişen ve değişen zamana karşı daha donanımlı hale gelebilmek, sosyal ve siyasî çalkantılar karşısında olayları akla ve mantığa (Risale-i Nur’a) uygun bir şekilde yorumlayıp görebilmek ve ona göre duruş sergileyebilmek çerçevesinde aydınlatıcı olabilmek adına geç kalmış, az ve öz bir program. Programın ilk gününde nefsim biraz zorlandı. Neden bazı hizmet eder görünenlere karşı bu kadar haksızlık yapılıyor diye. Ancak Münâzarât’a yeterince ağırlık vermediğimizi anladım. İlerleyen günlerde ise yapılan dersler netice verdi ve kardeşlerin ne kadar yerinde ve isabetli yorumlar yaptığını gördüm. Bu tür programlar bir takvim dâhilinde her bölgede yaygınlaştırılabilir mi? Ben bu yıl ilk kez katılıyorum. Süresi bana göre bir başlangıç olarak yeterli. Ancak ilerleyen yıllarda mihmandarların durumu göz önüne alınarak, onların yükü hafifletilerek daha fazla bir zamana yayılabilir. Öyleyse daha geniş katılımlarla programın süresi uzatılabilir. Münâzarât dersleri o kadar verimli, akıcı geçiyor ki eleştirecek hiçbir yerini göremedim. Daha fazla müzâkere yapılabilir demekle iktifa ediyorum. Programın her safhasında emeği geçen ağabey ve kardeşlerden Allah razı olsun.”

Metin Erkişi Hocamızın 2015 yılında Samsun’da yapılan 5. Yetişkinler Risale-i Nur Okuma programındaki düşünceleri:

“Yetişkinler Risale-i Nur okuma programına 2. kez katılıyor olmam beni gerçekten hayıflandırdı. Hayıflandım. Çünkü ilk üçüne katılamadım ve neler kaybettiğimi anladım. Bu programa katılmamda teşviki olan aileme, cemaatimize ve mihmandarlarımıza can-ı gönülden teşekkür ediyorum. Bu arada geçen yıl Tokat’taki programda bizleri en iyi şekilde ağırlayan Tokatlı ağabeylerden Ahmet Kara Ağabeyin rahatsızlığından dolayı aramızda olmaması (fiilen) beni biraz burktu. Ama mânevî canipten bakarak onu yine aramızda hissettim. Kendisine acil şifalar diliyorum.

Bir meyve ağacı bir yılın 51 haftası meyvesini yetiştirmek için çaba harcıyor. Yetişmiş ve olgunlaşmış olan meyveleri bir haftada hasat ediliyor. Arıcılık yapanlar iyi bilirler. Arıların güz bakımı, bahar bakımı kısacası bir yıllık bakımının semeresini yine bir hafta içinde hasat edip alırlar.

Bizler eşref-i mahlûkuz. Her an meyve vermeliyiz. Ancak bu görevimizi yapabiliyor muyuz? Her an meyvedar olabiliyor muyuz? Başkalarını bilmiyorum. Bilemem. Ancak nefsim adına söylüyorum. Ve üzülerek bu soruya maalesef diye cevap veriyorum. Neyse ki haftalık sohbetlerimiz günümüzü kurtarmak için ağır aksak yeterli mi bilmiyorum, ama en azından öyle ümit ediyorum. Ama şunu gönül süruru, rahatı, huzuru ile söyleyebilirim ki, şu bir haftalık program şu Ramazan-ı Mübarekinde feyzi ile inşâallah Üstadımız Bediüzzaman’ın da manen aramızda bulunup, biz günahkârların günah sıkletlerinden kurtulmamız, uhuvvet ve kardeşlik yolunda istikametimizi şaşırmamamız için yaptığı duâlarıyla, himmetleriyle tam meyvedar bir hafta yaşadık. Rabbim daha nice nice meyvedar haftaları nasip eylesin. Allah’a hamdolsun. Âmin” (Metin Erkişi-Sungurlu-Çorum)