Yönettiği tezdeki “Kahtırical”i anlamadığı için yanlış sanan ve Gugıla bakıp “Kâhtalı Rical” diye düzeltmeye çalışan bazı akademisyenlerimizin olduğunu biz dahi duyduk.

Ama başka bir şeyi daha biliyoruz. 

Bilhassa üniversitelerimizde akademisyen kıtlığı hem sayıca hem kalitece had safhada. 

İşte bir örnek: 

Prof. Dr. Kemal Gözler’in e-kitabına göre halen Türkiye’deki Hukuk Fakülteleri’nin on dokuzunun dekanı hukukçu değil. 

Yani bırakın başka fakülteleri yeterli uzmanıyla kurup sürdürmeyi, en temel alanlardan biri olan Hukuk Fakülteleri’nde dahi kahtü gala ve dahi kıtlık had safhada. 

Üstelik bırakın hoca bulmayı, dekan bile bulamayan bir Yükseköğretim sistemimiz var. 

Bu durum sadece rektörlerin “…öcüsöver dekan” arayışının çılgın sonucu değil. 

Mesele sadece “ihtiyaç fazlası fakülte açılmış” denilip geçiştirilecek kadar basit de değil. 

Zira biliyoruz ki bilhassa 15 Temmuz sürecinde, “bir gece, ansızın” KHK ile kapatılan çok sayıda Hukuk Fakültesi’nin hocalarının büyük çoğunluğu, üstelik de sabıkasız da oldukları halde, halen de işsiz. 

İşgücü piyasasında olduğu gibi akademisyen camiasında da “fiilî sabıka” denilen bir icat var. 

Devlet Üniversiteleri’ne dönme hakkı olanlar bu haklarını kullanamıyorlar. 

Vakıf üniversitelerinde çalışmak isteyenler el etek öperek başlamaya ve neredeyse angarya sayılacak kadar ağır şartlarda çalışmaya zorlanıyorlar.

Devlet üniversitelerinin hukuk fakültelerinden bir gece ansızın bir KHK ile atılan ve “kendini pakla öyle gel” denilen akademisyenlerin çetelesine ise Excel dosyaları bile yetmez. 

Akademinin bu halde olduğunu en iyi bilenler ise belli:

Türkiye Büyük Millet Meclisi’ndeki akademisyen ve hukukçu milletvekilleri.

Yükseköğretim Kurulu’nun bütün üyeleri ve bilhassa hukukçu üyeleri. 

Muhalif bütün siyasetçiler: Demokrat Parti. İyi Parti. Saadet Partisi. vs. 

Kimin bilmediğini ve bilmesi gerektiğini ve ne yapılması gerektiğini ise bilen yok.

Ne demişler: İşte bilim. Bilmediğini bilmek!