“Bence yabancılar çok şaşırmış ve araştırmışlardır. Gerekçesini öğrendiklerinde de Türklerin öyle bir kurucusu var ki her ölüm yıl dönümünde insanlar saygı duruşunda bekliyor tüm Türkiye tek yürek oluyor... Her ne kadar içlerinde bu saygı duruşunu ‘put gibi durmak’ olarak görenler varsa da,  ‘...mış gibi...’ yapanlar olsa da diyorlardır Hocam.”

Biz şu cevabı yazdık: 

Değerli Mustafa Hocam,

Yazılarımıza gösterdiğiniz ilgi bendenizi mutlu ediyor. Değerlendirme ve eleştirilerinizin devamını dileyerek başlamak istiyorum.

Cevap yazmayı bilerek geciktirdim. Yazımın ve eleştirinizin soğumasını bekledim. 

Anladığım kadarıyla hızla ve yeniden Kuzey Kore’ye benzemekte olduğumuz yolundaki kanaatime tam katılmıyorsunuz. Keşke siz haklı olsanız. 

Bahsini ettiğiniz “Türklerin Kurucusu” meselesini yabancıların nasıl algıladığı gerçekten önemli. Ama asıl bizim nasıl algılamamız gerektiğini çeşitli örnekleriyle defaatle yazdım. 

Bugünkü sosyal problemlerimizin kaynağında “tutmayan inkılâplar”ın bulunduğunu düşünenlerdenim. 

Ama bizim gibiler için asıl mesele, Mustafa Kemal’in, şahsen ve yönetim tarzı itibariyle, dindışı ve hatta din karşıtı materyalist eğitim ve pozitivist/dinsiz bir nesil yetiştirme gayretlerini görme mecburiyetidir. 

Zira her durumda aşırılıklarla birlikte dine tepkiler ortaya çıkıyor ve evlâtlarımızın ahireti zarar görüyor. Bizim gibi insanların asıl derdi de zaten dünyamız değil ahiretimizdir. Ölüm ölmüyor.

Demokrasi ortak paydasında buluşabilsek ve bu sayede “muasır medeniyetler seviyesine” adalet, liyakat ve hürriyet ölçeğinde gerçekten çıkabilsek hepimiz ve dinimiz için daha iyi olmaz mı?

Siz Avrupa’yı gördünüz. Hangi “muasır medeniyet”te “tek adam”cılık var veya kaldı? Şimdi artık karizmatik liderleri tarihe ve karizmatik lider arayışını maziye bırakıp; ekipler, kitleler ve ilkeler eliyle demokrasiyi geliştirme zamanı değil midir?

Neden AB dönem başkanı altı ayda bir değişiyor? 

Neden AVRO’nun üzerinde hiç bir “büyük baş” fotoğrafı yok?

Cevap çok açık. 

Zira onlar “zaman ekip zamanıdır” ve “zaman kurallar ve kurumlar zamanıdır” prensibini keşfetmişler ve Kur’ân’ın ve aklın “meşveret et” emrini hakkıyla tatbik ediyorlar. 

Ya biz? Biz hangi araçlarla gidersek ne zaman muasırlarımıza yetişeceğiz?

Şimdilik bu kadar. Selâmlar.