Amcasının “Bu kahraman neler yapıyor bakalım?" sorusuna verdiği “Filistinli çocukları bombalıyor” cevabı hepimizi  hem şaşırttı, hem de düşündürdü.  Açıkçası çok canım sıkılmıştı. Hemen yanımda elinde telefonla neredeyse bütünleşmiş olan üç yaşındaki diğer çocuğa “Çocuklarımızı kim yetiştiriyor?” sorusunun zihnimde oluşturduğu kargaşa içinde bakakaldım. 

Bombardino Crocodilo… Yeğenimizin bahsettiği karakterin adı buydu. Bombardino, uçak şeklinde tasarlanmış, üzerinde bombalar taşıyan, yapay zekâ ürünü bir timsahtı.   İnternet üzerinden araştırdığımda dehşet verici sonuçlarla karşılaşıverdim. Milyonlarca izlenen kısa videolar şeklinde çocukların önüne çıkarılan bu karakter, hâşâ Allah’a küfredecek kadar alçakça tasarlanmıştı. Benzer karakterle de inkâr-ı uluhiyet fikri, çocukların tertemiz dimağlarına adeta bomba gibi yağdırılıyordu. 

Çocuklarımıza vakit ayırmaktan daha önemli işlerimiz olmalıydı. Minel garaib, bizim adını ilk defa duyduğumuz bu isimden sofradaki bütün çocuklar haberdardı. Çocuklarla yaptığımız sohbette kısa sürede diğer karakterlerle de tanıştık. Meselâ bir tanesi, “tung tung sahur" adlı korkutucu bir varlıktı. Çocukların yüreğine korku salan bu ürkütücü karakter, elinde beyzbol sopasıyla Ramazan ayında ortaya çıkıyor, sahura kalkmayan çocukların odasına dalarak onlara girişiyordu. Karanlıkta parlayan büyük gözlere sahip odunsu bir figür olarak resmedilen bu yaratıkla hangi çocuk karşılaşmak isterdi ki? Üç ayağında dünyaca ünlü bir spor ayakkabısı olan Tralalero adlı köpek balığı ve diğerleri… bugünlerde sosyal medya kavramı olarak tartışılan “beyin çürümesi”yle ve ruhsal bunalımla henüz çok erken yaşlarda çocuklarımızı tanıştırıyordu. 

Sürekli dijital uyarıcılara maruz kalmanın çocuklarımız ve eğitimleri üzerindeki etkilerini zaten yaşayarak öğreniyoruz. Beyin çürümesinin belirtileri olarak sayabileceğimiz kafa karışıklığı, dikkat dağınıklığı, zihinsel yorgunluk, ruhsal bezginlik, motivasyon eksikliği ve çeşitli psikolojik rahatsızlıklara inançsızlık etrafında gelişen çeşitli problemleri de ekleyebiliriz artık. 

Zira bu karakterler, açık bir şekilde kâinatın anlamsız olduğu görüşünden hareketle herhangi bir yaratıcı olmadığını ve insanlığın evrende bir anlam bulmasına yönelik uğraşlarının boş bir çaba olduğunu iddia eden absürdizmin temel düşüncelerini pekâlâ kolaylıkla çocuklarımıza aşılıyorlar. Bu fikirlerle birlikte varlığın anlamını ve iyiliğe dair ne varsa her şeyi, keskin bir nefret söylemiyle baltalıyorlar. İnternet dilinde meme/caps kültürü olarak da adlandırılan bir “kültürleme” yoluyla şaka ya da mizah adı altında en tehlikeli fikir ve tavırları normalleştirebiliyorlar. Bu yüzden küçücük bir çocuğun zihninde dinî değerler önemsizleştirilirken Filistin’i bombalayan karakterler “komik” kılıfıyla çocuğun kahramanı oluveriyor. 

Bu tür sosyal medya “meme”leri aslında toplumsal hafızayı silme ve yönlendirme noktasında müthiş derecede etkili bir silâh olarak kullanılıyor. Özgürlükler kılıfıyla Müslüman coğrafyalar üzerinde duyulan kin ya da güdülen emellere- meselâ Filistin meselesindeki duyarsızlık ya da dinî değerlerin korunmasına yönelik gevşek tavırların yaygınlaşması gibi- ulaşma noktasında çocuklarımızın ve gençlerimizin büyük çoğunluğu kasıtlı algoritmik yönlendirmelerle bir beyin çürümesine maruz bırakılıyor. Âh ki ne âh!

Düşmanın silâhıyla silâhlanmak, temel bir savaş stratejisidir. Artık manevî sahalarda cereyan eden savaşlarda dijital güce sahip olmanın stratejik değeri ortadayken, inanç değerlerimizi tümüyle tahrip eden silâhlara karşı aynı güçle cevap verememek, üstelik hiçbir şey yokmuş gibi davranmak, hepimizin ayıbı ve günahı olmalı.