Belli ki HDP’ye oy vermiş vatandaşların demokratik temâyülle “millet ittifakı”na desteği, parti yetkililerinin “iktidarla asla yan yana gelmeyecekleri”ni ve “Türkiye partisi” olduklarını tekrarlamaları iktidardakilerce hazmedilememiş. Bu yüzden PKK üzerinden HDP’yi, HDP bahanesiyle de topyekûn muhalefeti “terör örgütü ile iltisaklı”, “teröre destek”le suçlayıp kriminalleştirme kumpası sürüyor.
Oysa Demirtaş’ın “çözümün adresi tabii olarak TBMM’dir” çıkışı daha baştan tuzağı boşa çıkardı.
Peşinden “demokrasi tutum belgesi”nde “Kürt sorunu’nun demokratikleşme ile doğrudan bağlantılı olduğu aşikârdır” perspektifiyle sözkonusu demokratik irâde tescillendi.
Keza “Demokrasi ittifakının bileşenleriyle, kamuoyu önünde şeffaf müzâkerelerle, bütün kesimlerle istişareyle ortak aday belirleme fikrine açığız” perspektifini ilân etmeleri iktidar mihraklarında siyasi travmayı tetikledi. Son kongrede “asıl mesele kriz üreten sistemin değiştirilmesidir” tesbitiyle kamuoyu önünde “parlamenter sistem işbirliği”yle ortak cumhurbaşkanı adayının desteklenmesine hazır oldukları”nın deklâre edilmesiyle “demokrasi ittifakı” tahkim edildi.
DEMOKRATİK ZEMİN İRÂDESİ
Bundandır ki ısrarla “partisinin PKK’nın uzantısı olmadığı” açıklamasıyla ‘silâh bırakma’ çağrısını yenileyip Meclis’in uhdesinde “çözüm”ü esas alan Demirtaş’la parti yöneticilerinin şiddet, terör, silâh, çatışma ve savaş politikalarına karşı demokrasiyi savunması siyasi iktidarın işine gelmiyor.
En son tutuklu bulunduğu cezaevinden “muhalefetten ‘Kürt açılımı’ bekliyorsak biz de HDP olarak ‘Türkiye açılımı’ yapmak, özgüvenle tüm Türkiye’yi kucaklamak zorundayız” çıkışıyla PKK’nın Türkiye’ye karşı silâhları tümden susturup bırakması isteğini yineleyen Demirtaş’ın,”toplumda bölünme, silâh, şiddet, terör korkusunu ortadan kaldıracak barışı, birlik söylemlerini daha fazla üretmeliyiz. İnandığımız savaş karşıtı mücadele ortaklığını daha açık ve cesurca gösterebilmeliyiz” çağrısı önemli. (gazeteler, 20.7.22)
Özellikle “Çanakkale Şehitliğini ziyaret ederek çiçek bırakmayı, duâ etmeyi, orada yatanlar gibi yan yana durmamızın önemini göstermek isterim” mesajı, bütün toplumu topyekûn kucaklayan demokrasiyi büyütecek toplumsal zemini oluşturma irâdesine yeni ve ciddi bir ivme kazandırdı.
DEMOKRASİYİ İNŞA ÇAĞRISI
Bu irâde, “Kürt meselesi”ni ecnebi emperyal işgalcilerin hegemonya ve küresel çıkarlarıyla bölge ülkelerini ve Türkiye’yi etnik ve mezhebi tefrikalarla bölüp parçalamada, “hâriçteki düşmanların parmak karıştırmalarına tam bir zemin hazırlama”da kullanılan terör örgütünün tekelinden kurtarıp, demokratikleşme, temel hak ve hürriyetler ekseninde çözümü millet irâdesinin temsilcisi Meclis’in ve meşru siyasetin uhdesine verme fırsatını vermesi açısından fevkalâde ehemmiyetli.
Bediüzzaman’ın -17 Mart 1920’de- Sebilürreşad’daki makalesinde “Kürtlerin vekili ve Kürtlük nâmına söz söyleyecek ancak Meclis-i Meb’usân-ı Osmaniye’deki mebuslar olabilir” beyânıyla “çözüm” merciinin milletin Meclisi olduğu esasını teyid ediyor. (Eski Said Dönemi Eserleri, 107-110)