O ne faydalı açlıktı öyle. Gözlerimi açan. Ruhumun gözlerini açan rahmetli bir açlıktı o. Ramazan gitti gideli onu özledim. Ruhumun pencerelerini açan oymuş meğer. İnsan açlığı özler mi? Açlığı ister mi ki. Ama o açlıktı ki gözlerimi açtı. Ruhumun pencerelerime nazar deydirdi.

Aç gözüm aç gözünü. Ey şikemperver nefsim. Göstermez oldu ruhunda bir dilinin olduğunu. Tatmanın sadece midede olduğunu sandı. Hergün hergün yedin doymadın daha daha fazla istedin. Ruhum istedikçe bahanen çoktu. Ama sen istedikçe yine bahanen yoktu. Artık durmalısın biraz Ramazan açtı bir nebze gözlerimi. Ruh mideye hakim oldu. Zaten açlık onun için vardı. Ruhun da pencerelerinin olduğunu bildirdi, yaşattı. Bundan sonra lezzetlerde biraz daha muktesit olmalı. Şükür için yemeli. Yerken mün’im-i hakikiyi hatıra getirmelidir. Zaten nimetler şükür için verilmiş değil mi? 

Ey faydalı açlık iyi ki geldin.

Açtın gözlerimi.

Açtın ümmetin gözlerini.

Ya rab kusurumuzu affet.

Bizi kendine kul kabul et.

Emaneti kabzetmek zamanına kadar bizi emanetinde emin.

Ruhumuzu cesedimize.

Kalbimizi nefsimize.

Aklımızı midemize hakim eyle.

Amin.