Meselâ, “20 Kasım Dünya Çocuk Hakları Günü” olarak kutlanıyor. Dünyada bunca çocuk mağdur durumdayken böyle bir gün nasıl ve ne yapılarak kutlanabilir?

Aile, Çalışma ve Sosyal Hizmetler Bakanı Zehra Zümrüt Selçuk, bu gün dolayısıyla gerçekleştirilen “20. Ulusal Çocuk Forumu”na katılmış ve “Bizler, çocuklarımızı geleceğimizin teminatı olarak görmekteyiz ve gayemiz siz çocuklarımıza daha güvenli, daha huzurlu bir dünya bırakabilmek. Çocuklarımızı en iyi şekilde yetiştirmek, geleceğe en iyi şekilde hazırlamak bizim en önemli vazifelerimizden biri” demiş. (AA, 20 Kasım 2019) 

Aynı toplantıda konuşan UNICEF Türkiye Temsilcisi Philippe Duamelle de 20 Kasım Dünya Çocuk Hakları Günü’nün bugün pek çok ülkede kutlandığını belirterek, 1989’da da “Çocuk Hakları Sözleşmesi”nin imzalandığını hatırlatmış. “Henüz bizim hedeflerimizin tamamına ulaşmadığını söylemeliyiz. Bizim hedefimiz her bir hakkın bütün çocuklar için de olmasıdır. Öncelik, her zaman çocukların olmalıdır” diyen Duamelle, yetişkinlere ilham veren birçok şey sundukları için çocuklara teşekkür etmiş. Duamelle ayrıca, Mevlânâ’nın “Kendini okyanusta bir damla sanma. Bir damlanın içinde kocaman bir okyanussun” sözlerini tekrarlamış.

Düzenlenen programda “20. Ulusal Çocuk Forumu Sonuç Bildirgesi” de okunmuş. Bildirgede, okullardaki çocuk hakları kulüplerinin aktifleştirilerek okul ortamında çocuk katılımının güçlendirilmesi istenirken, ihtiyacı olan çocuklara psikolojik destek sağlanması, çocuk psikolojisini olumsuz etkileyen televizyon programlarının ve sosyal medyanın daha etkin denetlenmesi talep edilmiş.

Bildirgede, ayrıca okullarda çocukların toprakla uğraşabileceği hobi bahçelerinin oluşturulması, kodlama ve robotik derslerin eklenmesi, spor ve sanat odalarının güçlendirilmesi, teknolojinin doğru bir şekilde kullanılması için çocukların bilinçlendirilmesi talepleri yer almış.

Çocuk psikolojisini olumsuz etkileyen televizyon programlarının ve sosyal medyanın daha etkin denetlenmesi talebi çok haklı bir talep. Ayrıca okullarda çocukların toprakla uğraşabileceği hobi bahçelerinin oluşturulması da aynı şekilde hem kolay, hem de az para ile ve hatta belki de parasız yapılabilecek işler. “Şu yapılsın, bu edilsin” denildiğinde “Para yok ki!” diyenler, parasız yapılacak işleri niçin ertelerler? Televizyon programlarının denetlenmesi ve zararlı olanları engellenmesi ‘para’ işi midir yoksa ‘karar’ işi mi? Aynı şekilde en azından müsait olan okullarda ‘hobi bahçeleri’ kurulması çok mu zordur? Bazı okulların bahçeleri var ve çocukları bu toprak ve ağaçlı bölüme giremiyor. Onlar için sadece beton dökülmüş yerlerde koşmak, top oynamak serbest. Acaba niçin? “Toprak bahçede oynayan çocuklar merdivenleri, sınıfları kirletir” diye bi düşünülüyor? Elbette böyle bir zorluk ihtimal dahilindedir, ama toprakla oyunun faydasını da düşünmek icap etmez mi?

Çocuklarla ilgili bir tesbit de Mülteci Hakları Derneği’inden gelmiş: “Maalesef savaş, milyonlarca çocuk için gündelik hayatın bir parçası haline gelmiş durumda. Dünya üzerinde 28 milyon mülteci çocuk  bulunmaktadır. Bu çocuklar, kendi evinde yaşayamamakta, eğitim görememekte.”

Böyle feci bir tablo varken ‘çocuk hakları’ndan bahsetmek inandırıcı olabilir mi? Bu dertlere çare bulmak hepimizin vazifesi.