Risale-i Nur hizmet-i imaniyesinin kendine has meslek esasları var.
Dünya işinde bile her mesleğin kendine has hususiyetleri olurda manevî ve uhrevî bir mesleğin vazgeçilmez esas ve prensipleri olmaz mı? Elbette olur. Hem de çok râsih ve muhkem esasları olur. Bu meslek esasları yol gösteren bir pusuladan öte doğrudan hedefin bizatihi kendisidir. Varılacak yerden ziyade içinde bulunulan yerdir. Gidilecek yoldan ziyade yolun asıl adresidir. Bunlar korunması gereken esaslardır. Siz onlara sahip çıktıkça asıl sizi koruyan onlar olur.
“Üstadımıza ve Risale-i Nur’a dört-beş sene bazan hizmet eden ve okutturan ve cidden taraftar olan bir zât, birden bir gün elinde dine ait bir gazete ile geldi. Risale-i Nur’un mesleğine muhalif bir cereyanın sahiplerine tarafdarane bir tavır gösterdiği zaman, Üstadın canı çok sıkıldı.”1 Risale-i Nur mesleğine muhalif cereyanın sahiplerine taraftarlık gösteren kişi bu hadisenin sonunda şiddetli fakat şefkatli bir tokat yer. Şefkat ciheti imdada yetiştiği için kurtulur. Bize bir ders ve ibret için aktarılan bu meseleyi tahlil etmeye çalışalım. Risale-i Nur’dan istifade eden bir zat Üstadımızın yanına dine ait bir gazete ile geliyor. Dikkatinizi çekmek için tekrar ediyorum bu gazete “dine ait” bir gazete. Yani bu gazetede dinsizlik ile alakalı bir neşir veya bir propaganda yok.
Dinî neşriyat yapan ve dine dostluk gösteren bir gazete olduğu “dine ait” ifadesinden anlaşılıyor. Ancak bu gazetede Risale-i Nur mesleğine muhalif veya onun zıttı olan bir cereyan var. Mesleğimize muhalif olarak tarif edilen bu cereyanın sahipleri yani o fikriyatın temsilcileri var. Üstadımızın yanına elinde bu gazeteyle gelerek mesleğimize muhalif bir cereyana karşı böyle taraftarlık gösterilmesi mektupta ifade edildiği gibi “Üstadımızın canını” çok sıkıyor.
Bediüzzaman Said Nursî Hazretleri nasıl olsa bu gazetede “dine ait” bir gazete diyerek durumu hoş görmüyor. Risale-i Nur mesleğini ön plana çıkaran bir tavır ve duruş gösteriyor. Risale-i Nur mesleğini ve esaslarını feda etmiyor ve ettirmiyor. Mesleğimize muhalif cereyanlara karşı taviz vermiyor.
Dipnot:
1- Sikke-i Tasdik-i Gaybî, s. 45.