Mi’rac olayı, Peygamber Efendimizin (asm), Kâ’be-i Muazzama’nın Hatim kısmında (Bazı rivayetlerde Ebu Talib’in kızı Ümmü Hani Fahita Hatun evinde) yatarken Hz. Cebrail (as) refakatinde binite (Burak) binip Beytü’l-Makdis’e gitmiş bu kısmına İsra (gece yolculuğu), oradan da sıdretü’l-Münteha’ya kadar olan yükseliş buna de Mi’rac denilir.

Birinci merhale İsra Sûresi 1. Âyet; “Kendisine âyetlerimizden bir kısmını gösterelim diye kulunu (Muhammed’i) bir gece Mescid-i Haram’dan çevresini bereketlendirdiğimiz Mescid-i Aksa’ya götüren Allah’ın şanı yücedir. Hiç şüphesiz O, hakkıyla işitendir, hakkıyla görendir.”

İkinci merhalesi ise yani Mi’rac ise Necm Sûresi 7-18. âyetlerinde anlatılmaktadır.

Üstad Bediüzzaman İsra ve Mi’racın “İmanî” bir mesele olduğunu ve “Bir sultanın iki çeşit mukalemesi, sohbeti, görüşmesi vardır; iki tarzda hitabı, iltifatı vardır: Birisi, âmi bir raiyetiyle, hususî bir hacete dair, has bir telefonla sohbet etmektir. Diğeri, saltanat-ı uzma unvanıyla ve hilâfet-i Kübra namıyla ve hâkimiyet-i amme haysiyeti ve evamirini etrafa neşir ve teşhir maksadıyla, o işlere alâkadar bir elçiyle veya o evamirle münasebettar büyük bir memuruyla konuşmaktır, sohbet etmektir ve haşmetini izhar eden ulvî bir fermanla bir mukalemedir...” (devamı 30. Söz)

Mekke ve Kudüs arasındaki mesafe en kestirmeden dahi 1235 km’dir. Bu günün ulaştığı teknolojik gelişmelerle mümkün olabileceğini gösterse de o günkü şartlar da mümkün olmayacağı gibi böyle bir olayın düşünülmesi dahi mümkün değildir.

Peygamberimiz (asm), gecenin bir vaktinde yapılan bu yolculuğu ve gördüklerini, halası Ümmü Hani Fahita Hatun’a anlatır. Ebu Talib’in kızı aynı zamanda halası olan Ümmü Hani; durumun hassasiyeti, müşriklerin ona zarar vereceği korkusu, inanması zor bir olayı “Sakın kinseye anlatma” diye onu sıkı sıkı tenbih etti.

Düşmanlarının boş durmayacağı, olayı istismar edeceği belki de dâvâsının inandırıcılığının tehlikeye girebileceği tehlikesi de vardı. Ancak o bir peygamberdi ve açıklaması gerekiyordu ve o da bunu yaptı. Olayı duyan Ebu Cehil hiç fırsat kaçırmadan yanına gitti alaylı biçimde “Bana anlattıklarını Kureyşe’de anlatabilir misin?” deyince O (asm); “Evet” dedi. Ebu Cehil, Mekke müşriklerini topladı.

Ebu Cehil, O (asm) Kudüs’e gitmediği, oraları bilmediğine vakıftı. Toplanan kalabalığa Peygamberi (asm) zor durumda bırakacak Kudüs ile ilgili sorular soruyordu.

Peygamberimiz (asm): “Onların yalanlamalarından ve sorularından çok sıkıldım. Hatta o ana kadar öyle bir sıkıntı hiç çekmemiştim. Derken Cenab-ı Hak birden Beytü’l-Makdis’i bana gösterdi. Bende ona bakarak her şeyi birer birer tarif ettim...”

Olayın cereyan ettiği dönemde uydu teknolojisi, internet olmadığı halde O (asm) canlı yayın izler gibi Kudüs’ü ve Beytü’l-Makdis’i anlatıyordu.

Bu durum, Ebu Cehil ve yandaşlarını hayrete düşürmüştü. Allah ve Resulüne (asm) iman etmeyenler gibi onlar da iman etmediler. İman nasip işidir.

Mi’rac Gecesi Peygamberimiz (asm) ümmetine üç hediye getirmiş:

1- Ümmetinden Allah’a ortak koşmadan ölenlerin af edileceği,

2- Beş vakit namaz,

3- Bakara Sûresi’nin son iki âyeti (Müslim, Tirmizi, Nesei, Suyuti)

Selman-ı Farisi’den rivayetle, Peygamberimiz (asm) şöyle buyurmuştur: 

“Recep ayında bir gün ve gece vardır ki Recebin 27. gecesidir. Kim onu oruç tutar ve geceyi ibadetle geçirirse yüz sene ibadet yapmış gibi olur.” (Beyhaki, Şuabu’l-Sıyam)