Sen neymişsin ki; güç, kuvvet ve otoritelerin hükmü sana yetmiyor.

Hani Nemrut İlahlık davasından bulunmuş, Hz. Ibrahim’i küçük görmüş, kendince “güc benim” demişti.

O da dünyayı Hz. İbrahim’e cehennem yapmıştı. 

Son hamlesi için de odunlar toplamış, kocaman bir ateş yakmış  ve mancınıkla onu oraya yani cehennemine atmıştı.

Sonuç ne mi oldu?

Ateş su olurken odunlar balık olmuş, etrafı da bağ ve bahçe olmuştu.

Ya Nemrut?

Rivayetlere göre sinekler onun gücünü bitirirken topal bir sinek de onun hayatına son vermişti.

Günümüz güç sahipleri de “Güç benim” “ne dersem o” diyen tavırlar sergiliyordu.

Uzay çalışmasında varolan son nokta, savaş sanayisinde gelinen seviye, dünyaya hükmeden ABD, Rusya, Çin, İtaya, Fransa, İngiltere...

Koronavirüs karşısında “güç bende” diyenlerin düştüğü çaresizlik halleri.

Müslümanları idare eden liderlerin örnek aldıkları ülkelerin perişan hali.

Kur’an’ın dediğine itibar etmeyenler. 

Coronavirüs, güç odaklarına mesaj niteliğinde değil mi?

Bize düşen “Zararın neresinde dönülürse kârdır” misali Kur’an’a kulak vermemizdir.

Cenab-ı Hak: “Yüzlerinizi doğudan yana ve batıdan yana çevirmeniz iyi olmak demek değildir; Lakin iyi olan, Allah’a, ahiret gününe, meleklere, Kitap’a, peygamberlere inanan, O’nun sevgisiyle, yakınlarına, yetimlere, düşkünlere, yolculara, yoksullara ve köleler uğrunda mal veren, namaz kılan, zekat veren ve ahidleştiklerinde ahidlerine vefa gösterenler, zorda, darda ve savaş alanında sabredenlerdir. İşte onlar doğru olanlardır ve sakınanlar ancak onlardır.” (Bakara 177)

Dünyada cereyan eden olaylar, Suriye ve müslümanların yaşadığı bölgelere bakıldığında bu virüs bu ayetle bire bir örtüşmekte.

Sosyalist düşüncenin kalbi Çin virüsün çıkış noktası.

Kapitalis ve faşist düşüncenin merkezi İtalya ve Fransa virüsün merkez üssü.

Allah’ın emrine uymalı, iman esaslarının tamamını aklımızla kabul kalbimizle teslim olmalıyız.

Allah’ın bize verdiği nimetlerin bir kısmını (öyle işe yaramayanı değil) insanlara mükafatını Allah’tan bekleyerek minnet etmeden vermeliyiz.

Yakınlarımıza yani akrabalarımıza Allah’ın emri gereği yardım etmeliyiz.

Yetimlere, yardıma muhtaç olanlara, yolda kalmışa maddi ve manevi destek olmalıyız.

Bu yardımların dışında nisap miktarına ulaşan malımızın zekâtını yılda bir defa vermeli ve namazımızı ihmal etmemeliyiz.

Güvenilir ve emin olmalı, sözümüzün eri darda kalana yardım edenlerden olmalıyız.

Bolca dua etmeli ve müsbet ilme itibar etmeliyiz.

Virüs geçtiğinde “eski tas eski hamam” mantığına itibar etmemeliyiz.

Allah beterinden bizleri muhafaza etsin. Selam ve dua ile.